Εύα Καϊλή

Με...ύφος όργιλο η Ευούλα - κάνω τεμενάδες στον Μπένυ - Καϊλή μας εξιστορεί πως οι "κακοί" κομμουνιστές σκότωσαν στην ταραγμένη περίοδο κατοχής - εμφυλίου τον παππού της.
Μάλιστα.Θα συμπαραστεκόμουν στον...πόνο της (βγάζω τα πιο ξεκούραστα 20.000/μήνα της ζωής μου) Ευούλας αν δεν ήξερα πως...ο παππούς ήταν γνωστός καταδότης των Γερμανών και των ταγματαλητών και πως έφτιαξε σχεδόν αμύθητη περιουσία με τη μαύρη αγορά λαδιού,στην οποία επιδιδόταν παράλληλα με τον χαφιεδισμό του!
Παρεμπιπτόντως,μήπως να μας έλεγε η Ευούλα,εκείνο το ακίνητο στη Β.Σοφίας (κληρονομιά από τον παππού) πόσους...ντενεκέδες λάδι κόστισε???
Υ.Γ. Όσο και να θέλετε κάποιοι και κάποιες να ξεπλύνετε το βρώμικο και φασιστικό παρελθόν σας δεν το αφήνουν αυτό ούτε η ιστορική μνήμη,αλλά ούτε και...οι λεκέδες του λαδιού (και του αίματος των αθώων) πάνω στους οποίους κάνατε περιουσία!!!
#ξεφτιλοφασίστες

http://litlepost.blogspot.gr/2017/08/27-2017.html

...έφτιαξε αμύθητη περιουσία με τη μαύρη αγορά λαδιού στην οποία επιδιδόταν παράλληλα με τον χαφιεδισμο του Απάντησε σούργελο Καιλη, εσύ είσαι δημόσιο πρόσωπο κι οφείλεις απαντήσεις!

Καλό είναι θα θυμίσουμε στην Εφουλα Καϊλή (της Δημοκρατικης Συμπαραταξης του πασοκ) ότι ο παππούς της ήταν γνωστός ΚΑΤΑΔΌΤΗΣ των Γερμανών και των ταγματασφαλιτών και πως έφτιαξε αμύθητη περιουσία με τη μαύρη αγορά λαδιού στην οποία επιδιδόταν παράλληλα με τον χαφιεδισμο του
Και εκείνο το ακίνητο στη Β. Σοφιας στη Θεσσαλονικη που έχει στην κατοχή της η Εφουλα είναι κληρονομιά από τον παππου της που το είχε αποκτήσει δεν ξέρουμε για πόσους ντενεκεδες λάδι
Και όσο να θέλετε να ξεπλύνεται το βρώμικο και φασιστικό παρελθόν σας δεν το αφήνουν ούτε η ιστορική μνήμη αλλά ούτε και οι λεκέδες του λαδιού (και του αίματος των αθώων) πάνω στους οποίους κάνατε περιουσία
http://litlepost.blogspot.gr/2017/08/27-2017.html

Εκεί στο πασοκ ή όπως σκατά θέλουν να το λένε, τι δήλωση έκαναν για την κυρία Καϊλή των 35.000 το μήνα, θύμα του κομμουνισμού;
Με την ευκαιρία... τη "δουλειά" σ' αυτόν τον απατεώνα Μιλιωνη -το αρχιλαμόγιο  που φεσωσε 250.000.000 και τωρα κυκλοφορεί ελεύθερο και διασκεδάζει στη Μύκονο-, την έδωσαν ποιοι και ποιοι είπαν ένα καλό λόγο;
http://litlepost.blogspot.gr/2017/08/27-2017.html

Α πα πα,τι διαβάζω εδώ!Τι ανακάλυψε ο  Γιώργος Αλεξάτος :
"Γιώργος Αλεξάτος
ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΠΠΟΥ! ΤΟΝ... ΣΚΟΤΩΜΕΝΟ!
Εκτενές άρθρο-εγκώμιο για την κ. Εύα Καϊλή, δημοσιευμένο αμέσως μετά την εκλογή της στην Ευρωβουλή, το 2014.
Στο άρθρο αναφέρονται και "τα ξένοιαστα καλοκαίρια στην Αλεξάνδρεια Ημαθίας, όπου ζούσε ο παππούς και η γιαγιά από την πλευρά της μητέρας της, ήταν οι στιγμές όπου αποκαλυπτόταν η πιο αλέγκρα, έντονη πλευρά της. Σε εκείνη την αυλή του πατρικού σπιτιού, η Εύα Καϊλή μαζί με ένα τσούρμο από ξαδέρφια και παιδιά της γειτονιάς θα χαιρόταν για πολλά καλοκαίρια την απόλυτη ξενοιασιά και την ελευθερία, τα ανέμελα παιχνίδια".
Στο χωριό με τον παππού. Αυτόν που είχαν σκοτώσει πριν μισό αιώνα οι κομμουνιστές!":
Θαύμα θαύμα,ο παππούς...αναστήθηκε κι έκοβε βόλτες με την Ευούλα στο χωριό!Προφανώς για να της...διηγηθεί την ιστορία πως...τον "σκότωσαν" οι "εγκληματίες κομμουνιστές"!
Υ.Γ. Όταν θα φας τη μήνυση για διασπορά εθνικιστικού μίσους να δούμε τι θα λες Ευούλα!
#καϊλή
http://www.protothema.gr/politics/article/385706/o-europaradeisos-ehei-plana-gia-tin-eua/
σχολιο.- Θα γελάσουμε με την Εύα.Σε λίγο που θα δημοσιευθεί στο f/b και το έγγραφο της τότε Χωροφυλακής Έδεσσας όπου...παππούς στα θύματα δεν υπάρχει!
http://www.protothema.gr/politics/article/385706/o-europaradeisos-ehei-plana-gia-tin-eua/

http://litlepost.blogspot.gr/2017/08/28-2017.html

"Να εδώ πίνω ένα ποτάκι με τα σημερινά λαμόγια Μηλιώνηδες και Φλώρους(που με τις εταιρείες τους Hellas Power και Energa, φέσωσαν το ελληνικό Δημόσιο με το ποσό των 250.000.000 ευρώ) στις Μυκόνους και στα Μιάμια, να ξεχάσω το πένθος μου, συνεχίζοντας στα χνάρια του φουκαρά του (προ)παππού(?) μου" -- Ε. Καϊλή

Το Πολιτικο "Τιποτα"
Γιατί ασχολούμαστε με την Καϊλή; Επειδή είναι ανιστόρητη; Ή επειδή είπε ψέματα; Ο ένας «δολοφονημένος στον Εμφύλιο από τους κομμουνιστές» παππούς της ζούσε τη δεκαετία του ’50 και ο άλλος ζούσε τη δεκαετία του ’70, όπως αποκάλυψε με στοιχεία ο Νίκος Μπογιόπουλος.
Τι περιμένατε δηλαδή από μια Καϊλή; Μια όποια Καϊλή, μεγαλωμένη και αναδεδειγμένη την εποχή της σήψης, της σημιτικής πασοκίλας. Να ξέρει Ιστορία; Ή να υπηρετεί την αλήθεια; Και από πού να τη μάθει την αλήθεια; Από τις μίζες και τα χρηματιστήρια του καθεστώτος Σημίτη; Κι αν η ίδια ήταν πολύ μικρή επί πράσινης ληστείας, αυτό είναι όμως το κλίμα στο οποίο μεγάλωσε: Όλα εύκολα, όλα χλιδή, όλα ΠΑΣΟΚ.
Το ΠΑΣΟΚ εκείνη την εποχή δεν ήταν πλέον κίνημα, ήταν διαβατήριο. Διαβατήριο για να αναδειχθεί ένα «πράσινο κορίτσι» -αν του το επέτρεπε η εμφάνισή του και το ήθος του- στα πράσινα lifestyle έντυπα του Πέτρου Κωστόπουλου και των ομοίων του. Διαβατήριο για να φτάσει μία κοπέλα με άθλια ελληνικά να λέει τις ειδήσεις του Μεγάλου Διαπλεκόμενου Καναλιού. Όλα τα μπορείς. Δεν χρειάζεται γνώση. Μόνο κομματική ταυτότητα.
Η Εύα Καϊλή είναι ένα γνήσιο τέκνο της εποχής της. Έκανε κοινωνικές σχέσεις με τα κατάλληλα στελέχη, σήκωσε όσο έπρεπε τη φούστα ώστε να συγκεντρώσει τα κλικ του φακού, πήγε στα κατάλληλα νυχτερινά κέντρα με τις κατάλληλες παρέες, έκανε ό,τι έπρεπε να κάνει για να φτάσει μέχρι το κοινοβούλιο – ναι, με το «βου και α, βα» της ευφράδειάς της. Κι όταν έμεινε εκτός βουλής, οι κομματικές της σχέσεις την έστειλαν στην ευρωβουλή, να λέει «b and a, ba» – διότι όταν έχεις τέτοια ιερά τέρατα της γνώσης, τα εξάγεις και σε άλλα κράτη.
«Γιατί ασχολείστε τόσες μέρες με ένα τίποτα;» έγραψε κάποιος στο twitter. Και έχει δίκιο. Όμως αυτό το τίποτα είναι γέννημα της περιόδου κατά την οποία αυτή η χώρα γνώρισε τη μεγαλύτερη αλλοτρίωση, που οδήγησε τελικά στην κατάρρευσή της. Κι αυτό είναι άξιο κοινωνικής μελέτης. Έτσι, το τίποτα Καϊλή είναι -από ερευνητικής απόψεως- κάτι.

http://litlepost.blogspot.gr/2017/08/30-2017.html

Τεράστια παραποίηση της αλήθειας από το ellinikahoax.gr, για άλλη μια φορα!

Τεράστια παραποίηση της αλήθειας από το ellinikahoax.gr, για άλλη μια φορα!

http://litlepost.blogspot.gr/2017/08/25-2017.html

Δεν  εκπροσωπήθηκαν 19 χώρες όπως γραφει στις εκδηλώσεις για την μνήμη των θυμάτων των ολοκληρωτικών και αυταρχικών καθεστώτων, εστειλαν μονο μηνυματα   συμπαραστασης. Το τελικο κειμενο υπεγραψαν μονο 8 χωρες.
Χθες (23 Αυγ. 2017) κυκλοφόρησε η είδηση και πολύ σωστα από το Αθηναϊκό – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων (ΑΜΠΕ) πως «μόνο 8 από τα 27 κράτη της ΕΕ συμμετείχαν στο συνέδριο που διοργάνωσε η Εσθονική Προεδρία αφιερωμένο στη μνήμη των θυμάτων των ολοκληρωτικών και αυταρχικών καθεστώτων». Την είδηση αναπαρήγαγαν όλες οι μεγάλες ενημερωτικές ιστοσελίδες.
Σύμφωνα με το ΑΜΠΕ, μόνο οκτώ από τις 27 χώρες-μέλη της Ε.Ε. συμμετείχαν στο συνέδριο που διοργάνωσε η Εσθονική Προεδρία αφιερωμένο στη μνήμη των θυμάτων των ολοκληρωτικών και αυταρχικών καθεστώτων. Βεβαια, εδώ εκανε λαθος το πρακτορειο ειδησεων. Απλως μονο 8 χωρες υπεγραψαν το τελικο ψηφισμα.
Όπως βλέπουμε και από τη κοινή ανακοίνωση, συμμετείχαν μόνο χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ που υπήρξαν υπό σοσιαλισμο μέχρι τη πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού στην Ευρώπη (Κροατία, Τσεχία, Εσθονία, Ουγγαρία, Λετονία, Λιθουανία, Πολωνία και Σλοβακία). Το ψήφισμα ζητά τη διεξαγωγή έρευνας για την εξακρίβωση εγκλημάτων από τα πρώην κομμουνιστικά καθεστώτα και την τιμωρία των ενόχων.
Σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση του Υπουργείου Δικαιοσύνης της Εσθονίας, αλλά και της απάντησης που λάβαμε  από την εκπρόσωπο τύπου κα Katrin Lunt, συνολικά στις εκδηλώσεις -δηλαδή στην υπουργική συνάντηση και το συνέδριο που ακολούθησε- έλαβαν μέρος 19 χώρες της ΕΕ. Συγκεκριμένα, η Βουλγαρία, η Τσεχία, η Κροατία, η Φινλανδία, η Γαλλία, η Ουγγαρία, η Ιρλανδία, η Λετονία, η Λιθουανία, η Μάλτα, η Πολωνία, η Σλοβακία, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Σουηδία, η Ισπανία, η Γερμανία, η Ρουμανία και η Αυστρία. Οι 8 με φυσικη παρουσια, και οι υπολοιπες με μηνυματα στηριξης.
Την παραποιηση της αληθειας ανελαβαν οι γνωστοι αληταραδες των ellikahoax.gr, οι οποιοι παραποιησαν οσο μπορουσαν την αληθεια. Μπας και τσιμπισει κανας ηλιθιος. Οι οποιοι εχουν συλληφθει πολλες φορες να παραποιουν την αληθεια στα ξεφτιλισμενα ellinikahoax.gr. Και την παραποιηση τους την πηραν σημερα ολες οι δεξιες φυλλαδες.

http://litlepost.blogspot.gr/2017/08/25-2017.html

Θεσπρωτία: Νεκροταφείο η λίμνη Καλοδικίου με τα νούφαρα

Θεσπρωτία: Νεκροταφείο η λίμνη Καλοδικίου με τα νούφαρα

Η εικόνα που παρουσιάζει σήμερα η λίμνη είναι αποκαρδιωτική.
Η οσμή του θανάτου των νεκρών ψαριών έχει κατακλύσει ολόκληρη τη λίμνη καθώς και την γύρω περιοχή.
Η λίμνη έχει στεγνώσει από νερό και μόνο μερικοί νερόλακοι έχουν απομείνει, με τα ελάχιστα εναπομείναντα ψάρια να πασχίζουν ανήμπορα για λίγο οξυγόνο, την ίδια ώρα που εκατοντάδες πουλιά και αχριόχοιροι έχουν στήσει πραγματικό τσιμπούσι, τρεφόμενα από αυτά.
Ο υγρότοπος του Καλοδικίου τροφοδοτείται από τις επιφανειακές και υποεπιφανειακές απορροές νερού από τους γύρω λόφους με ετήσιες εισροές 4 εκατομμύρια κυβικά μέτρα σε μέσες υδρολογικές συνθήκες και μέγιστη δυνατή διακύμανση στάθμης 3,1 μ. εκατομμύρια κυβικά μέτρα περίπου.
Από τα μέσα της δεκαετίας του 1990, έντονη ήταν η εντύπωση ότι ο υγρότοπος χάνει σημαντικές ποσότητες νερού υποεπιφανειακά από υδρευτικές γεωτρήσεις που έγιναν σε ψηλότερες θέσεις στη νότια περίμετρο και τις καταβόθρες στη βόρεια περίμετρο, αλλά και επιφανειακά από το μικρό πέτρινο φράγμα στα ΒΔ του, το οποίο παρουσίαζε μεγάλες διαρροές, 200 κυβικά μέτρα την ώρα, σύμφωνα με μέτρηση τον Φεβρουάριο του 1996.
Παρ' όλες τις ενδείξεις, κανένας φορέας δεν ασχολήθηκε με το πρόβλημα, μεταφέροντάς το στους επόμενους.
Και κυρίως ο φορέας που δημιουργήθηκε ακριβώς για αυτή τη δουλειά και που στοιχίζει εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ στους φορολογούμενους πολίτες, κάθε χρόνο.
Αντιθέτως μάλιστα, τον Σεπτέμβριο του 2013, η τότε δημοτική αρχή Ηγουμενίτσας, άνοιξε εντελώς το φράγμα στα ΒΔ της λίμνης, ώστε να πέσει η στάθμη της λίμνης, μετά από πρόταση που έκανε ο εν λόγω φορέας μέσω του Προέδρου του κου Κομηνού Θεόδωρου με το αριθμό πρωτοκόλλου 47/27-02-2013 έγγραφο που ζητούσε να ανοίξει το φράγμα του έλους Καλοδικίου.
Έτσι και έγινε.
Τότε , ο Τοπικος Σύμβουλος Ελευθερίου κ.Βασίλειος Κυριάκης, είχε καταγγείλει με επιστολή του στις 11 Σεπτεμβρίου 2013, πως αυτό γίνετε με μοναδικό σκοπό να εξυπηρετηθούν μικροπολιτικές και μικροκομματικές σκοπιμότητες.
Τις ανησυχίες και την αντίθεσή τους είχαν εκφράσει και οι πρόεδροι των τοπικών κοινοτήτων.
Από τότε περάσανε 4 ολόκληρα χρόνια, χωρίς κανείς να ενδιαφερθεί ,με το φράγμα να παραμένει ανοιχτό ως και σήμερα, με τραγικά και ανεπανόρθωτα αποτελέσματα για τη λίμνη. Η λίμνη πλέον έχει ξεραθεί, και το μόνο που έχει απομείνει είναι μερικοί νερόλακοι.
Ο μόνος που ενδιαφέρθηκε και αυτή τη φορά είναι ένας ιδιώτης, κάτοικος του χωριού Ελευθέρι, και συγκεκριμένα ο κ. Ναπολέων Τσάνης, ο οποίος προσπάθησε, ανεπιτυχώς, να κινητοποιήσει τον φορέα διαχείρισης.
Ο ίδιος είναι που κάλεσε στο σημείο, τόσο τον σημερινό δήμαρχο Ηγουμενίτσας κ. Γιάννη Λώλο, όσο και τον Αντιπεριφερειάρχη Θεσπρωτίας κ. Θωμά Πιτούλη, με τους τελευταίους όμως να σηκώνουν τα χέρια ψηλά, αφού παρ' όλη τη διάθεσή τους να βρουν λύση έκτακτης ανάγκης έστω και με τη φύλαξη γόνου ψαριών σε ειδικά βυτία μέχρι η λίμνη να αποκτήσει ξανά νερό, κάτι τέτοιο δεν κατέστη εφικτό, αφού τα εκατοντάδες πουλιά, αποδεκάτισαν τα εναπομείναντα ψάρια και τον γόνο τους.
Οι ευθύνες για την ανεπανόρθωτη οικολογική καταστροφή στο ζωικό κεφάλαιο της λίμνης είναι τεράστιες και έχουν ονοματεπώνυμο.
Ευθύνες θα πρέπει να αναζητηθούν και σε αυτούς που διατηρούν σε θέσεις "κλειδιά", δικούς τους ανθρώπους, που όμως ουδεμία σχέση και γνώση του αντικειμένου έχουν και που πολύ φοβόμαστε ούτε καν γνωρίζουν που πέφτει στον χάρτη η λίμνη Καλοδικίου, που πήρε το όνομά της από την βασίλισσα των Θεσπρωτών Καλλιδίκη και που σύμφωνα με τον Όμηρο παντρεύτηκε και χάρισε έναν γιο τον Πολυποίτη, στον Οδυσσέα.
Ελπίζουμε αυτός ο δύσμοιρος τόπος, να βρει σύντομα το νόστο για την δική του Ιθάκη, χωρίς να χρειαστεί να χάσει στο ταξίδι και άλλα μέρη του σώματός του.

Η «δίκη των γιατρών» στο Στρατοδικείο Ιωαννίνων…

Η «δίκη των γιατρών» στο Στρατοδικείο Ιωαννίνων…

Κάθε πόλεμος είναι σκληρός για ένα λαό. Πιο σκληρός όμως είναι ο εμφύλιος. Τέτοιους εμφύλιους έζησε δυστυχώς η πατρίδα μας ήδη από την αρχαία εποχή, με κορύφωση τον τελευταίο τρομερό εμφύλιο, τις συνέπειες του οποίου πληρώνουμε μέχρι σήμερα. Η ιστορία της πατρίδας μας είναι ιστορία των συφορών και των θριάμβων, των πτώσεων και των ανατάσεων. Ανατάσεις και θριάμβους έζησε η ιδιαίτερη πατρίδα μας, η Ήπειρος, με το έπος του ΄40 και με το  έπος της Εθνικής μας Αντίστασης. Και αντί να βγάλουμε τα ανάλογα διδάγματα από τους αγώνες και τις θυσίες του λαού μας και να προσπαθήσουμε όλοι μαζί να επανορθώσουμε τις συνέπειες και να αποκαταστήσουμε τα ερείπια που άφησαν πίσω τους ο πόλεμος κι η κατοχή, οδηγηθήκαμε  στον τρομερό εμφύλιο πόλεμο, με τον οποίο ολοκληρώσαμε την καταστροφή της πατρίδας μας.
Τώρα, ύστερα από 70 χρόνια, που ο χρόνος δίνει την αναγκαία απόσταση, ο καθένας μας βλέπει καθαρά πως αυτή η τραγωδία με αναρίθμητα θύματα και από τις δύο πλευρές μπορούσε να είχε αποφευχθεί.
Μια πτυχή αυτής της τραγωδίας έζησα προσωπικά επί τέσσερα χρόνια με την έρευνα που πραγματοποίησα γύρω από την πολύκροτη δίκη στο Στρατοδικείο Ιωαννίνων, που συγκλόνισε τα Γιάννινα το καλοκαίρι του 1948, και έμεινε γνωστή στην ιστορία της πόλης ως "Δίκη της Πρίντζου".
Είχε προηγηθεί, το Φλεβάρη του 1983, με εισήγηση του τότε Δημάρχου Σπύρου Κατσαδήμα, η ιστορική απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Ιωαννίνων, με την οποία ο Δήμος απέδωσε την οφειλόμενη τιμή στους αδικοχαμένους συμπολίτες μας, αθώα θύματα, ανάμεσα σε τόσα άλλα, του εμφύλιου σπαραγμού, ανεγείροντας στο Σταυράκι, τόπο εκτελέσεώς τους, Μνημείο, με την ευχή και την ελπίδα ο τόπος μας να μην ξαναζήσει άλλα τέτοια εθνικά δράματα και να μην ξαναθρηνήσει άλλα αθώα θύματα. Τα πορίσματα αυτής της επίπονης έρευνας τα αποτύπωσα στο βιβλίο μου "Η δίκη της Πρίντζου και οι εκτελεσμένοι των Ιωαννίνων" που εκδόθηκε στην Αθήνα το 1988.
Μόλις έκλεισε ο κύκλος των εκτελέσεων των συμπολιτών μας που καταδικάστηκαν από το Έκτακτο Στρατοδικείο, άρχισε στα Γιάννινα, στις 17 Αυγούστου του 1948, νέα δίκη με κατηγορούμενους βασικά γιατρούς της πόλης μας που είναι γνωστή ως δίκη των γιατρών. Ανάμεσα σ' αυτούς που κατηγορήθηκαν και δικάστηκαν, τέσσερις γνωστοί γιατροί της πόλης μας: Ο Γεώργιος Σούλης από τους Χουλιαράδες, ο Γεώργιος Μελανίδης από τα Δολιανά, ο Σωτήριος Μπούτζας από το Παλαιοχώρι Συρράκου και ο Γενικός Αρχίατρος Ιωάννης Πρίντζος, πατέρας της Ευτυχίας Πρίντζου που είχε εκτελεστεί, με απόφαση του Στρατοδικείου, πριν λίγες ημέρες.
Το κατηγορητήριο γνωστό και επαναλαμβανόμενο. Το αντιγράφω από τα σχετικά πρακτικά της Δίκης: "Συμμετοχή εις ομάδας συμμοριών, μη αναγγελία τόπου διατριβής ληστοσυμμοριών, τροφοδοσία ληστών, αναγγελία διωκτικών μέτρων των Αρχών εις ληστάς και συνεντεύξεις μετά ληστοσυμμοριών".
Η Δίκη ξεκίνησε με τους μάρτυρες κατηγορίας οι οποίοι, σε ό,τι αφορούσε τους τέσσερις κατηγορούμενους γιατρούς, δήλωσαν: "Για τους κατηγορούμενους δεν ξέρω τίποτε". Ύμνο προς τους κατηγορούμενους γιατρούς απηύθηναν οι μάρτυρες υπερασπίσεως.
Ο Ιωάννης Πρίντζος
Λίγα λόγια τώρα με το σημείωμα τούτο αφιερωμένα στον Ιωάννη Πρίντζο.  Και αυτό για δυο βασικά λόγους: Πρώτα, γιατί επρόκειτο για έναν τραγικό πατέρα που λίγες μέρες πριν από τη δίκη του είχε ζήσει το δράμα της εκτέλεσης της κόρης του και ο ίδιος, καθώς είχε παραπεμφθεί στο Στρατοδικείο με βαριές κατηγορίες, ζούσε το δικό του δράμα περιμένοντας να έχει την ίδια τύχη με την κόρη του. Έπειτα, κατά την τετράχρονη έρευνά μου είχα διαπιστώσει, με βάση αναμφισβήτητα ντοκουμέντα και μαρτυρίες αξιόπιστων προσώπων, τις πολύτιμες εθνικές του υπηρεσίες.
Απόλυτα δικαιολογημένη η αγανάκτησή του για την παραπομπή του σε  δίκη με ένα τέτοιο βαρύ κατηγορητήριο, εκδηλώθηκε μέσα το Στρατοδικείο με την έναρξη της απολογίας του: "Διαμαρτύρομαι -είπε- με όλην την δύναμιν της ψυχής μου διά την αποδιδομένην μοι κατηγορίαν". Τη συσχέτισε, όπως ήταν επόμενο, με την υπόθεση της κόρης του "διά την οποίαν κατεδικάσθη και εξετελέσθη".
Αναφέρθηκε, στη συνέχεια, όπως είχε υποχρέωση, στις υπηρεσίες τις οποίες πρόσφερε στην πατρίδα του επισημαίνοντας ότι:
"Κατά το στάδιον της στρατιωτικής μου υπηρεσίας ως γνώμονα είχα την πατρίδα και προσέφερα όλην μου την ζωήν γι’ αυτήν εχόμενος υπό τα εθνικά ιδεώδη. Δεν θα έφθανα ποτέ εις το σημείον να προδώσω την πατρίδα μου, δεν θα ήτοι δυνατόν η καταδίκη της κόρης μου να με κάμη να αλλάξω τας αρχάς μου. Ίσως η κατηγορία της κόρης μου να επέδρασε εις το να μου αποδοθή η κατηγορία αύτη".
"Μετά την κατάρρευσιν -είπε- πολλά έπραξα για να εμψυχώσω το λαό και να τους κάμω να πιστεύσουν ότι δεν εχάθη το παν. Εκράτησα το Στρατιωτικόν Νοσοκομείον μεταβληθέν εις Κρατικόν τοιούτον, εις ο περιεθάλποντο τραυματίας πολέμου και οι αναξιοπαθούντες".
Μετά τις απολογίες των κατηγορουμένων "ο Βασιλικός Επίτροπος  αναπτύξας την κατηγορίαν επρότεινε δια τους ετέρους κατηγορουμένους Ζάγκλην Αχιλλέα, Σούλην Γεώργιον, Πρίντζον Ιωάννην και Μελανίδην Γεώργιον, την αναβολήν της δίκης ή τον χωρισμόν ταύτης διατασσομένης της συσχετίσεως της δικογραφίας εις ετέραν τοιαύτην δι' ην διενεργείται ανάκρισις• αν τούτο δεν ήθελε δεχθή το Δικαστήριον, την απαλλαγην των κατηγορουμένων τούτων λόγω αμφιβολιών".
"Το Δικαστήριον διέταξε τον χωρισμόν" της δίκης ως προς τους (4 προαναφερθέντες) κατηγορουμένους". Έτσι αποφεύχθηκε ένα νέο κακό για την πόλη παρόμοιο με εκείνο που είχε γίνει με τη δίκη της Πρίντζου και με τις εκτελέσεις που ακολούθησαν, μόλις πριν λίγες μέρες, από τη νέα ετούτη δίκη.
Το κακό όμως εκείνο που γίνηκε στην πόλη  με τις εκτελέσεις  των 16  συμπολιτών μας γρήγορα μαθεύτηκε. Ξεπέρασε τα σύνορα της πόλης μας και γέμισε θλίψη το πανελλήνιο. Και κάτι ακόμα, πιο τραγικό. Ξεπέρασε τα σύνορα της πατρίδας μας κι έφτασε σε όλα τα μέρη της γης, όπου υπήρχαν τότε ταξιδεμένοι Ηπειρώτες. Ένας από αυτούς ήταν ο Στέφανος Χρηστίδης, γιος του γνωστού Γιανιώτη γιατρού Αριστείδη Χρηστίδη, που με το ψευδώνυμο Γύλιππος συνεργάστηκε με το Ηπειρωτικό Κομιτάτο και μπήκε από τους πρώτους στα Γιάννινα κατά την απελευθέρωσή τους το 1913.
Ο Στέφανος Χρηστίδης υπηρέτησε κατά την κατοχή στις ομάδες του Ζέρβα και μετά έφυγε για την Αμερική και εγκαταστάθηκε στη  Φιλαδέλφεια. Εκεί πληροφορήθηκε, το 1948, τα γεγονότα των Ιωαννίνων, που κυριολεκτικά τον συγκλόνισαν. Στέλνει λοιπόν, τον Αύγουστο του 1948, επιστολή στον Ι. Πρίντζο και του εκφράζει τη λύπη του για το χαμό  της Ευτυχίας. Παράλληλα όμως  αισθάνεται την ανάγκη να απαριθμήσει τις υπηρεσίες τις οποίες ο Ιωάννης Πρίντζος πρόσφερε προς την πατρίδα κατά τα δύσκολα χρόνια του πολέμου και της κατοχής. Αξίζει να αναφερθούμε σ' αυτά τα συγκινητικά και άκρως διδακτικά για όλους μας που του γράφει και να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας:
"Αγαπητέ μου και σεβαστέ μου κ. Διευθυντά
Μόλις έμαθα τη λυπηρά είδηση για την Ευτυχία. Τα πολιτικά θέματα ανακάτωσαν τόσο πολύ τον κόσμο, που ο άνθρωπος έφυγε από τον αληθινό προορισμό του, του να ζήσει ειρηνική και πρόσχαρη ζωή και βάλθηκε με κάθε τρόπο να μεταβάλει τον ρουν των πραγμάτων, φύσεως, αιώνων, κατά το δοκούν. Είναι σκληρός ο πόνος του γονέως. Και είναι περισσότερον σκληρός όταν η απώλεια τέκνου προσφιλούς έρχεται υπό αυτάς τας συνθήκας ύστερα από πόλεμο, από ηρωική δράση, ύστερα από ψυχικό μεγαλείο και αντίσταση, από αφοβία παραδειγματική που εδείξαμε στον πόλεμο.
Εσείς εκεί. Προσπαθήσατε, επαλαίσατε να κρατήσετε με τα δόντια  υποτυπώδη ελληνική εστία, στο Κάστρο, του Στρατιωτικού Νοσοκομείου. Και ύστερα τη Σχολή, τους φυματικούς. Πάντοτε μπροστά, πάντοτε προσπαθών, πάντοτε "καλός κ'αγαθός", ο τύπος του GENTLEMAN. Και ύστερα...
Μετά την απελευθέρωση, όταν όλοι περίμεναν να ιδούν την ειρηνικήν ημέρα, αδελφωμένοι και ευχαριστημένοι, επέπεσεν η κακή καταιγίς, η λαίλαψ του Εμφυλίου, πάνω στον οποίο ήλθε το κορύφωμα του οικογενειακού σας δράματος.          Μα, αλήθεια, η πραγματικότης υπερβαίνει τη φαντασία των συγγραφέων. Σε ποια κατεύθυνση βρίσκεται η αλήθεια;".
Την ίδια στιγμή που ο Στέφανος Χρηστίδης έγραφε αυτή την επιστολή προς τον Ιωάννη  Πρίντζο, το Στρατοδικείο των Ιωαννίνων τον παρέπεμπε, μαζί με άλλους αξιόλογους συναδέλφους του, με βαρύτατες κατηγορίες, μέσα από τις "ιδιαίτερες συνθήκες που, όπως ήταν αναμενόμενο, δημιούργησε αυτή "η κακή  καταιγίδα, η λαίλαπα του Εμφυλίου, πάνω στον οποίο ήλθε η κορύφωση του οικογενειακού δράματος" που έζησε ο Ιωάννης Πρίντζος και μαζί μ' αυτόν και αναρίθμητοι Έλληνες.
"Κακή καταιγίδα, πραγματική λαίλαπα" ήταν για την πατρίδα μας και αυτός ο εμφύλιος με τα αναρίθμητα θύματα και από τις δύο πλευρές. Αυτό δεν πρέπει ποτέ να το ξεχνάμε, γιατί "η λήθη του κακού γίνεται αιτία για την επανάληψή του".     Αυτό ακριβώς κατανόησε πρώτα το επίσημο Κράτος, το 1981, όταν αναγνώρισε την ενιαία Εθνική Αντίσταση με βασικό στόχο να αποκαταστήσει την Εθνική Συμφιλίωση και να εξαλείψει τα θλιβερά κατάλοιπα του εμφύλιου.
Αυτό ακριβώς κατανοήσαμε ως Δημοτικό Συμβούλιο, όταν το 1983, λίγες μέρες μετά την ανάληψη της διοίκησης του Δήμου, υπό τον Δήμαρχο Σπύρο Κατσαδήμα, παίρναμε την ιστορική απόφαση να αποκαταστήσουμε τη μνήμη των συμπολιτών μας που καταδικάστηκαν και εκτελέστηκαν τον Ιούλιο και τον Αύγουστο του 1948, μέσα στην "καταιγίδα" και στη "λαίλαπα του "Εμφύλιου", και, στη συνέχεια, το 1985, να στήσουμε στο Σταυράκι, τόπο εκτελέσεώς τους, το Μνημείο τους για να τιμήσουμε, όπως τόνισε στα αποκαλυπτήριά του Μνημείου ο τότε Δήμαρχος Χαρίλαος Τόλης, "αυτούς τους αδικαίωτους μάρτυρες της πόλης, θύματα τραγικά του Εμφύλιου και να δείξουμε στους νέους μας το δρόμο που οφείλουν να ακολουθήσουν, απαλλαγμένοι από μίση και πάθη, μέσα σε πνεύμα εθνικής συμφιλίωσης και ομοψυχίας".
Με αυτό το πνεύμα έκλεισε τη συζήτηση στο Δημοτικό Συμβούλιο, το1983 ο τότε Πρόεδρος Αλέκος Σόφης επισημαίνοντας ότι: "Σήμερα λήγει ο Εμφύλιος στην πόλη μας". Πανεθνικό το αίτημα μέχρι και σήμερα: Να μη ξαναγυρίσουμε ποτέ στο διχασμό και στην κόλαση ενός νέου εμφύλιου.
Με τό ίδιο ακριβώς πνεύμα γράφτηκε, το 1988, το βιβλίο "Η δίκη της Πρίντζου και οι εκτελεσμένοι των Ιωαννίνων". Και με το ίδιο πνεύμα συντάχτηκε το σημείωμα τούτο, αφιερωμένο σε έναν εκλεκτό Έλληνα πατριώτη, τον Ιωάννη Πρίντζο, που έζησε κατά τον πιο επώδυνο τρόπο το δράμα του εμφύλιου.

Η δίκη της Πρίντζου και οι εκτελεσμένοι των Ιωαννίνων

Την άνοιξη του 1948 η Ευτυχία Πρίντζου συλλαμβάνεται και παραπέμπεται σε δίκη στο Έκτακτο Στρατοδικείο Ιωαννίνων με την κατηγορία της στρατολόγησης ανταρτών για το ΔΣΕ. Τότε ήταν γραμματέας της Νομαρχιακής Επιτροπής Ιωαννίνων του ΚΚΕ και μέλος του Γραφείου Επιτροπής Ηπείρου. 

 ΔΗΜΟΣ ΙΩΑΝΝΙΤΩΝ - Τιμήθηκαν και φέτος οι 16 εκτελεσθέντες του Σταυρακίου

Σε μια συγκινητική τελετή στο μνημείο Σταυρακίου, ο Δήμος Ιωαννιτών τίμησε το πρωί του Σαββάτου, τη μνήμη των συμπολιτών μας που εκτελέστηκαν το καλοκαίρι του 1948, στις περιβόητες δίκες «παρωδία» που σημάδεψαν την ιστορία της «μικρής μας πόλης», όταν η Ελλάδα σπαράσσονταν από τον εμφύλιο πόλεμο.
Φέτος συμπληρώθηκαν 69 χρόνια από εκείνο το καλοκαίρι όπου τρεις μεγάλες δίκες παρωδία στήθηκαν στα έκτακτα Στρατοδικεία των Ιωαννίνων, γνωστές ως «υπόθεση Φαρίδη», «δίκη της Πρίντζου», «δίκη των γιατρών», οι οποίες οδήγησαν μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα νέους και νέες. Οι 16 εκτελέστηκαν στο Σταυράκι σε τρεις ομάδες, στις 27 Ιουλίου, στις 9 και 10 Αυγούστου.
Ανάμεσα τους η Ευτυχία Πρίντζου, τότε Γραμματέας της Νομαρχιακής Επιτροπής του ΚΚΕ. 69 χρόνια μετά, τελέστηκε επιμνημόσυνη δέηση από το Μητροπολίτη Ιωαννίνων Μάξιμο, ενώ ακολούθησε κατάθεση στεφάνων, από τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ Ιωαννίνων Χρήστο Μαντά και Μερόπη Τζούφη, τον Δήμαρχο Ιωαννιτών, εκπρόσωπο της Ν.Ε. Ιωαννίνων του ΣΥΡΙΖΑ, της Ισραηλιτικής Κοινότητας Ιωαννίνων και απογόνους των εκτελεσθέντων, οι οποίοι άφησαν λίγα λουλούδια στο μνημείο και φώναξαν «αθάνατοι».
Ακολούθως διαβάστηκαν τα ονόματα των εκτελεσθέντων το καλοκαίρι του ’48: Ευτυχία Πρίντζου, Κώστας Ράπτης, Άγγελος Χατζής, Χρήστος Πρέντζας, Ελπινίκη Μπίττη, Απόστολος Μπίττης, Βαγγέλης Ευαγγελίδης, Τιμολέων Ζουρνάς, Απόστολος Χόρδος, Βαγγέλης Χαρίτωνας, Πάνος Μαρνέλης, Κώστας Χρόνης, Κώστας Χολέβας, Γιώργος Στεργίου, Γιάννης Ασπρίδης, Γιάννης Καλαντζής, Βασίλης Καρράς, Ηλίας Μάντζιος, Σοφία Φαρίδου, Αντώνης Κιτσόπουλος.

Σαν σήμερα κάηκε η Παλιά Σαγιάδα από τους Γερμανούς

Σαν σήμερα κάηκε η Παλιά Σαγιάδα από τους Γερμανούς - Επιμνημόσυνη δέηση στον Ι.Ν. Αγίου Γεωργίου
23 Αυγούστου 1943.
Ημέρα που κάηκε και λεηλατήθηκε από τους Γερμανούς η παλιά Σαγιάδα.
Η Σαγιάδα κάηκε το πρωί της 23ης Αυγούστου του 1943, από απόσπασμα της γερμανικής μεραρχίας «Εντελβάις» με επικεφαλής το λοχαγό Ζήγκφρηντ Ντόντελ, διοικητή του 1ου τάγματος του 99ου Συντάγματος στον απόηχο της επιχείρησης Αύγουστος, που αποσκοπούσε στη διάνοιξη του επαρχιακού δρόμου Ηγουμενίτσας Κονίσπολης.
Οι Αλβανοτσιάμηδες του γειτονικού χωριού Λιόψη, ακολουθούσαν τους Γερμανούς και συμπλήρωσαν το έργο τους καίγοντας και λεηλατώντας.
Σύμφωνα με τον Ν. Κόρο, οι αντάρτες είχαν προειδοποιήσει τους Σαγιαδινούς κι έτσι, αρκετοί είχαν κρύψει ρούχα και πολύτιμα αντικείμενα, ενώ μερικοί τα είχαν πάει στη γειτονική Βέρβα.
Θέλοντας να τιμήσουμε τους συγχωριανούς μας που εχάσαν τη ζωή τους τότε, θα τελεστεί προς τιμήν τους επιμνημόσυνη δέηση, μετά τον εσπερινό και την Αρτοκλασία.
Σας περιμένουμε στις 23 Αυγούστου και ώρα 8:15μ.μ στην παλιά Σαγιάδα, στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου.
Για την μετάβαση στην παλιά Σαγιάδα θα αναχωρήσει και λεωφορείο του Δήμου από την πλατεία της Σαγιάδας στις 7:30μ.μ.

ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥ ΚΩΤΣΙΑ ΓΙΑΤΣΕ ΑΠΟ ΤΗ ΣΑΓΙΑΔΑ
Ο δάσκαλος και δήμαρχος Φιλιατών  Δημήτριος Ι. Λέντζαρης (1917-2003), από το Πλαίσιο, έγραψε μια ιστορική βιογραφία με τον τίτλο «ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΑΛΒΑΝΙΚΟ ΕΠΟΣ, ΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ, ΤΗΝ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ (1940-1945-1976) την οποία κυκλοφόρησε σε λίγα αντίτυπα.
Σε αυτή την εργασία του (σσ. 40-41) φιλοξενεί και τη μαρτυρία ενός Σαγιαδινού, του Κώστα Γιάτσε (ή Γιάτση) ο οποίος είχε ανοίξει μαγαζί στο Φιλιάτι (γαλακτοπωλείο) και το κράτησε για πολλά χρόνια.
Ο Δ. Λέντζαρης γράφει: «…Να τι γράφει ο Κώστας Γιάτσες. Του είχα ζητήσει να μου γράψει ότι θυμάται:
«…Όταν κυρήχτηκε ο πόλεμος του ΄40 οι πρώτοι Ιταλοί που μπήκαν στο χωριό μας ήταν με λίγους Τσάμιδες (10) με αρχηγό το Νουρή Μπέη. Τους δεχτήκαμε στο αλώνι του Φράγκου, έξω από το σπίτι του Λεωνίδα Φράγκου, τους κεράσαμε καφέ, τους οποίους σέρβιρα εγώ σαν μικρότερος. Είχαμε και ένα γιατρό Μανιάτη, τον Χρήστο Μπεσμπέα και ο Μπέης είπε στο γιατρό: «Σε τρεις μέρες θα είμεθα στην Αθήνα» και ο γιατρός τους είπε «Στον χάρτη θα τη δείτε». Και ο Μπέης του είπε: «Δεν πιστεύετε στην μεγάλη αυτοκρατορία;», και ο γιατρός του είπε: «Η Μεγάλη Αυτοκρατορία δεν πίστεψε στην Ελληνική λόγχη.»
Την Σαγιάδα την λεηλάτησαν οι γείτονες Λιοψιώτες και την κάψανε με αρχηγό τον Αχμέτ Τσαπούνη που τους έλεγε «ραδ» δηλαδή με τη σειρά. Και όταν κουβαλούσαν το πλιάτσικο, στην Λιόψη, ένας καλός αγάς από τη Λιόψη, καθόταν έξω από το σπίτι του και έλεγε στους Λιοψιώτες «Τιτώνα» δηλαδή «και στα δικά μας». Όπως και έγινε αργότερα. Η Λιόψη και όλα τα Μουσουλμανικά χωριά διαλύθηκαν και σήμερα μένουν έρημα. Ο Σπύρος Διαμάντης τους έβγαλε ένα τραγούδι «Σαγιάδα και αν κάϊκε και έγινε Βιργιάνη , εμείς θα την φτιάσουμε καινούρια στο λιμάνι».
Τον Μιχάλη Διαμάντη, Γεράσιμο Κόρο, τον Πέτρο Αντωνάδο, την γυναίκα του Λάζαρου Αντωνίου, τον Σπύρο Αντωνίου, τους σκότωσαν οι Γερμανοί .
Με την οπισθοχώρηση των Ιταλών, βομβάρδισαν τη Σαγιάδα και σκότωσαν το Γιώργο Σκέτο και το παιδί του Κώστα Κούκα, το οποίο σκότωσαν οι οπαδοί του Τσαπούνη στο χωράφι που φύλαγε το στάρι για να μη το κλέψουν.  Γι’ αυτό φταίει ο δάσκαλός μας Λέντζαρης, που όταν ο Τσαπούνης πήγε στο Πλαίσιο για να συνδεθεί με το Ε.Α.Μ. δεν του έκοψε το λαιμό.
Τα μεγαλύτερα εγκλήματα τα έκαμαν οι Τούρκοι παρά οι Ιταλοί και Γερμανοί.
Οι Κονισπολιάτες και η Βέρβα μας φέρθηκαν πολύ καλά, μας φιλοξένησαν σαν καλοί φίλοι.  Ο Γιάννης Κόρος χτύπησε τους Ιταλούς στη θάλασσα, έξω από την παραλία,  από την τοποθεσία Κούκα, εκεί που είναι το κτήμα της διμοιρίας.
Παρέλειψα να γράψω ότι με τους βομβαρδισμούς της Σαγιάδας, σκοτώθηκε και η γυναίκα του γιατρού Μπεσμπέα.
Αυτά είναι τα νέα του χωριού μου, περισσότερα δεν θυμάμαι γιατί γέρασα…»
Ο Δ. Λέντζαρης συμπληρώνει: «Προσπάθησα να τα μεταφέρω όπως τα έγραψε ο Κώστας Γιάτσες.» Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να διόρθωσε γλωσσικά το κείμενο, ή δεν μπορούσε να διακρίνει καλά το γραφικό χαραχτήρα του γέρου Σαγιαδινού .
Ίσως σ’ αυτό να οφείλονται οι λίγες παρανοήσεις.
Σίγουρα όμως, ο δάσκαλος Δημήτριος Λέντζαρης, διέσωσε (μαζί με πολλές άλλες πληροφορίες) ένα σημαντικό έγγραφο για την ιστορία της Σαγιάδας.
Σαγιάδα Οκτώβρης 2013
Μιχάλης Γ. Πασιάκος

Προπαγάνδα για τους ναζιστές Εσθονούς

Συντάσσομαι με τον τιτάνα της δημοσιογραφίας και τηλεορασάνθρωπα, τον Παντελή τον Καψήνανε, που είπε ότι δεν πρέπει να αποκαλούμε ναζιστές τους Εσθονούς, γιατί μας δανείζουνε!
Οχι λοιπόν, δεν είναι ναζί οι Εσθονοί.
Απλώς,λόγω της σοβιετικής μοχθηρίας, υπέστησαν αστοχία υλικού οι στολές τους και πολέμησαν πλάι πλάι με τους Γερμανούς φορώντας στολές του Γ Ράιχ! (ε, αυτές βρήκαν πρόχειρες! Τι θέτε τώρα;;).
`Ασε που η σβάστικα είναι αρχαίο βαλτικό σύμβολο...
Το ότι γιορτάζουν σήμερα τις επετείους του πολέμου φορώντας πάλι στολές της Βέρμαχτ οφείλεται στο ότι, σε αυτούς, συμπέφτουν με τις Απόκριες.
Ο χιτλερικός δε χαιρετισμός χρησιμοποιείται για να διώχνουν τις μύγες (κ άλλα έντομα), που ΚΑΙ στην Βαλτική είναι χοντρές τον Αύγουστο. (τι, όχι;;)

http://litlepost.blogspot.gr/2017/08/23-2017.html

23 Αυγούστου του 1942 άρχισε η μάχη του Στάλινγκραντ που τελείωσε με το τσάκισμα των ναζί...

23 Αυγούστου του 1942 άρχισε η μάχη του Στάλινγκραντ που τελείωσε με το τσάκισμα των ναζί...

Την ίδια μέρα η ΕΕ,  δίνει χρήμα σε νεοναζιστικές ομάδες για να προωθήσουν τις θέσεις και την ιδεολογία τους, την έχει ανακηρύξει σε μέρα μνήμης θυμάτων του ναζισμού και σταλινισμού.
Αν αυτό το θεωρείτε τυχαίο, είστε αφελείς

Ημέρα μνήμης για τα θύματα της μάχης του Σταλινγκραντ που άλλαξε τον ρουν της ιστορίας
Τετάρτη, 23 Αυγούστου 2017, 
Όπως κάθε χρόνο στις 23 Αυγούστου, τιμώνται στο Βόλγκογκραντ πλέον τα θύματα της επικής μάχης του Στάλινγκραντ. Ημέρα μνήμης. Με τη στενή έννοια, η αρχή της μάχης μπορεί να αναχθεί στον ανελέητο βομβαρδισμό της πόλης από τη Λουφτβάφε στις 23 Αυγούστου 1942.
Η τελική μάχη για την ανακατάληψη ολόκληρης της πόλης είχε ξεκινήσει στις 10 Ιανουαρίου 1943, όταν ο τότε ακόμα στρατηγός (κι αργότερα στρατάρχης) Konstantin Rokossovsky διέτασσε να ξεκινήσει η επιχείρηση «Δαχτυλίδι», που περικύκλωσε τις εναπομείνασες ναζιστικές δυνάμεις που είχαν παραμείνει στην πόλη και τις υποχρέωσε σε παράδοση.
Στις 27 Ιουλίου ο Στάλιν είχε εκδώσει την περίφημη διαταγή «ούτε βήμα πίσω» που σήμανε και την αδάμαστη αντοχή των υπερασπιστών της πόλης με επικεφαλής τα μέλη της ξακουστής 62ης στρατιάς, με διοικητή τον στρατηγό Vassily Chuikov. Το τελικό χτύπημα εναντίον των ναζιστικών δυνάμεων εισβολής δόθηκε με τον στρατηγό Georgy Zhukov (αργότερα στρατάρχη) που διέταξε στις 19 Νοεμβρίου την επιχείρηση «Ουρανός».

«Η Μητέρα Πατρίδα καλεί»
Πρόκειται για τη γυναικεία μορφή που κρατά σπαθί στο δεξί της χέρι, ενώ απλώνει το αριστερό της, σε κίνηση που καλεί στη μάχη. Σχεδιάστηκε από τον Γεβγκένι Βουτσέτιτς και είναι ένα από τα μεγαλύτερα γλυπτά του κόσμου, με 85 μέτρα ύψος από την επιφάνεια του βάθρου μέχρι την άκρη του σπαθιού.
Από τη βάση του λόφου, στο μνημείο οδηγούν 200 σκαλοπάτια - όσες και οι μέρες της θρυλικής μάχης.
Το BBC υποστηρίζει πως το ύψους 85 μέτρων άγαλμα της Μητέρας Πατρίδας, βάρους 8.000 τόνων που κατασκευάστηκε το 1960 -από τα μεγαλύτερα στον κόσμο- «παρουσιάζει κλίση 20 εκατοστών και κινδυνεύει να καταρρεύσει».

Το δημοτικό συμβούλιο του Βόλγκογκραντ επιτρέπει την μετονομασία της πόλης σε Στάλινγκραντ οκτώ ημέρες τον χρόνο:
# Στις 2 Φεβρουαρίου, επέτειο της νίκης της ιστορικής μάχης
# Την 9η Μαΐου που όλη η Ευρώπη γιορτάζει τη νίκη εναντίον του ναζισμού
# Στις 22 Ιουνίου, επέτειο της εισβολής των ναζιστικών στρατευμάτων στην ΕΣΣΔ
# Την 23η Αυγούστου ημέρα μνήμης για την εκατόμβη των κατοίκων του Στάλινγκραντ από τον βομβαρδισμό της Λουφτβάφε
# Στις 2 Σεπτεμβρίου - τιμώντας τον τερματισμό του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου - με την παράδοση της Ιαπωνίας και
# στις 19 Νοεμβρίου, τιμώντας την έναρξη της επιχείρησης ΟΥΡΑΝΟΣ, που παγίδεψε τους Γερμανούς και τους συμμάχους τους στις συνοικίες που είχαν καταλάβει στο Στάλινγκραντ.

Η επική μάχη για την κατάληψη του Στάλινγκραντ από τα ναζιστικά στρατεύματα είχε αρχίσει το καλοκαίρι του 1942 και στοίχισε τη ζωή σε πλέον των δύο εκατομμυρίων ανθρώπων. Η ναζιστική ήττα προκαλεί και σήμερα υπερηφάνεια στους νικητές και τους απογόνους τους.
Κι η μάχη του Στάλινγκραντ θυμίζει την καμπή της ως τότε πορείας των ναζί, οι οποίοι δεν γιόρτασαν από τότε ούτε μία νίκη.
Περί τους 150.000 Γερμανούς στρατιώτες σκοτώθηκαν μαζί με χιλιάδες Ρουμάνους και Ούγγρους συμπολεμιστές τους.
Ξεπερνούν τους 91.000 οι Γερμανοί στρατιώτες που συνελήφθησαν αιχμάλωτοι. Από αυτούς μόλις 6.000 επέστρεψαν κάποτε σπίτια τους.
Εκατόμβη, όμως, ήταν κι από τη μεριά των Ρώσων: Τα αρχεία του Κόκκινου Στρατού αναφέρουν ότι 485.751 Ρώσοι στρατιώτες σκοτώθηκαν. Περί τους 13.500 εκτελέστηκαν για ανυπακοή.
Ο φον Πάουλους, που είχε προαχθεί λίγες μέρες πριν, στην προσπαθεια του Χιτλερ να του τονωσει το ηθικο, θα γινόταν ο πρώτος Γερμανός στρατάρχης που θα παραδιδόταν στον εχθρό, αφου πλεον τους ειχαν τελειωσει στους ναζιστες οι σφαιρες και τα πολεμοφοδια, εχοντας μηνες περικυκλωμενοι από τον ηρωικο Κοκκινο Στρατο.
Στην πολύπαθη εκείνη πόλη-φάντασμα, 9.769 κάτοικοι είχαν επιβιώσει από τις μάχες, ζώντας στα υπόγεια και έχοντας δημιουργήσει ένα πολυδαίδαλο δίκτυο εν είδει αρουραίων.
Ήταν 2 Φεβρουαρίου, όταν ο στρατηγός Φρίντριχ Πάουλους υποχρεωνόταν να υπογράψει την ταπεινωτική παράδοση των γερμανικών στρατευμάτων, παρακουοντας τον Χιτλερ που του ειχε πει να σκοτωθει μεχρι και ο τελευταιος γερμανος στρατιωτης κανοντας επιθεσεις αυτοκτονιας με την ξιφολοχη αφου τους ειχαν τελειωσει οι σφαιρες, γιατι οπου παταει γερμανος στρατιωτης δεν υποχωρει παρα μονο νεκρος, μετά την αιματηρότερη μάχη του πολέμου που είχε διαρκέσει έξι μήνες. Τα ναζιστικά στρατεύματα δεν είχαν μπορέσει να καταλάβουν το Στάλινγκραντ, παρά τις μάχες σώμα με σώμα, μέσα στην ερειπωμένη πόλη. Μετα την ηττα στο Σταλινγκραντ, τα γερμανικα στρατευματα θα υποχωρουν συνεχεια, μεχρι την τελικη παραδοση της Γερμανιας.
Έχουν περάσει πια 74 χρόνια από τότε που η γερμανική διοίκηση αναγκαζόταν να επαναλάβει την εντολή υποχώρησης, που θύμιζε την υποχώρηση της στρατιάς του Ναπολέοντα.

Η πόλη με τα δύο ονόματα
Οι κάτοικοι του Βόλγκονγκραντ, στη νοτιοδυτική Ρωσία, γιορτάζουν την 74ή επέτειο από τη μάχη του Στάλινγκραντ και τη μεγάλη νίκη των Σοβιετικών επί των Γερμανών.
Όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις των τελευταίων χρόνων, πάντα υπάρχει η κρυφή ελπίδα να εορτάσουν και την εκ νέου μετονομασία της πόλης τους σε Στάλινγκραντ.
Το γραφείο του τοπικού κυβερνήτη «κατακλύζεται», όπως λέει ο ίδιος, «από επιστολές με τις οποίες ζητoύν να ξαναπάρει η πόλη το ιστορικό της όνομα».
Η πόλη ονομαζόταν αρχικά Τσαρίτσιν και υιοθέτησε το όνομα του Στάλιν στη διάρκεια της διακυβέρνησής του, από το 1924 έως το 1953. Μετονομάστηκε όμως σε Βόλγκογκραντ στο πλαίσιο της «αποσταλινοποίησης», που εφήρμοσε ο Χρουτσόφ.
«Υπάρχει η ιστορία, υπάρχει η πραγματικότητα, υπάρχει η μνήμη των πατεράδων και των παππούδων μας που υπερασπίστηκαν αυτήν την πόλη και πολέμησαν στο όνομα του Στάλιν» λέει ο ηγέτης του σύγχρονου Κομμουνιστικού Κόμματος, Γενάντι Ζιουγκάνοβ, που υποστηρίζει διακαώς την πρωτοβουλία των τοπικών αρχών.
«Ο Στάλιν ήταν επικεφαλής της χώρας για σχεδόν 30 χρόνια. Υπήρχαν λάθη, υπήρχαν παραβιάσεις του νόμου, αλλά υπήρχαν επίσης και μεγάλες νίκες... Ας είμαστε ακριβείς με την ιστορία» σημειώνει.
Πολλές πόλεις, κυρίως στην Ινδία, έχουν αλλάξει ονομασία τα τελευταία χρόνια.
Η Βομβάη λέγεται πλέον Μουμπάι, η Καλκούτα Κολκάτα και το Μαντράς Τσενάι.
Αλλά και στη Ρωσία, αμέσως μετά την πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος, ο νεόκοπος καπιταλιστής Μπορίς Γιέλτσιν είχε σπεύσει να αποδώσει στο Λένινγκραντ την παλιά αυτοκρατορική του ονομασία: Αγία Πετρούπολη.

http://litlepost.blogspot.gr/2017/08/23-2017.html

ΑΣ ΜΗΝ ΥΠΕΡΒΑΛΛΟΥΜΕ ΜΕ ΤΗΝ ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΝΑΖΙΣΜΟΥ, ΛΕΕΙ ΙΣΡΑΗΛΙΝΟΣ ΥΠΟΥΡΓΟΣ

ΑΣ ΜΗΝ ΥΠΕΡΒΑΛΛΟΥΜΕ ΜΕ ΤΗΝ ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΝΑΖΙΣΜΟΥ, ΛΕΕΙ ΙΣΡΑΗΛΙΝΟΣ ΥΠΟΥΡΓΟΣ
20/08/2017
«Λόγω των εξαιρετικών σχέσεων με τις ΗΠΑ, πρέπει να μην είμαστε υπερβολικοί στις δηλώσεις μας για το ναζισμό» δήλωσε ο Ισραηλινός υπουργός τηλεπικοινωνιών και στενός συνεργάτης του Νετανιάχου, Αγιόμπ Κάρα.
Η κυβέρνηση Νετανιάχου, που αποτελεί το σημαντικότερο στρατηγικό σύμμαχο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ στη Μέση Ανατολή, δεν έχει καταδικάσει την τρομοκρατική επίθεση στο Σάρλοτσβιλ, θεωρώντας ότι μια τέτοια κίνηση μπορεί να προκαλέσει προβλήματα στις σχέσεις με τον Ντόναλντ Τραμπ.
«Πρέπει να καταδικάσουμε τον αντισημιτισμό και κάθε ίχνος ναζισμού» σημείωσε ο Αγιόμπ Κάρα και έσπευσε να συμπληρώσει: «Όμως ο Τραμπ είναι ο καλύτερος Αμερικανός ηγέτης που έχει γνωρίσει ποτέ το Ισραήλ… ο Τραμπ είναι ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης του ελεύθερου κόσμου και δεν θα ανεχθούμε να τον βλάψει κανείς».
Από τη θέση του υπουργού τηλεπικοινωνιών ο Αγιούμπ Καρά έχει πρωτοστατήσει στο «μαύρο» που έριξε το Ισραήλ στον τηλεοπτικό σταθμό Al Jazeera.
Το 2010 είχε συναντηθεί με τον ηγέτη του αντισημιτικού και φιλοναζιστικού Κόμματος της Ελευθερίας στην Αυστρία, τον οποίο αποκάλεσε σημαντικό «φίλο του Ισραήλ».
Υπενθυμίζεται ότι στο παρελθόν ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Βενιανίμ Νετανιάχου είχε επιχειρήσει να δώσει συγχωροχάρτι ακόμη και στον Αδόλφο Χίτλερ, σημειώνοντας ότι «ο Χίτλερ δεν ήθελε να αφανίσει τους Εβραίους αλλά να τους απελάσει». Για τη συγκεκριμένη του δήλωση ο Νετανιάχου είχε χαρακτηριστεί σαν «αρνητής του ολοκαυτώματος» από το Ισραηλινό καθηγητή ιστορίας στο Hebrew University του Ισραήλ, Μοσέ Ζίμερμαν.

http://litlepost.blogspot.gr/2017/08/21-2017.html

Τις διώξεις των ναζί από την ΕΣΣΔ τις βλέπουν ως εγκλήματα στη Δύση

Τις διώξεις των ναζί από την ΕΣΣΔ τις βλέπουν ως εγκλήματα στη Δύση που έκαναν τον ναζί στρατηγό Adolf Heusinger αρχηγό του ΝΑΤΟ.
Σχολιο.-  παντα υπηρχε αντικομμουνισμος στις δυτικες δηθεν πολιτισμενες χωρες. Τωρα πιο πολυ ομως στις ανατολικες.
Σχολιο.-   Πανε να ανατρεψουν και να ξαναγραψουν την ιστορια οπως τους συνφερει !!!!!τι θα κανουν? Θα γκρεμισουν και τους φουρνους ? Και θα διαγραψουν τα εκατομμυρια τον νεκρων ? Αισχος !!!!!!
Σχολιο.- Την έχουν ξανά γράψει απο τότε που έπεσε η εσσδ
Σχολιο.- Όχι μόνο αυτόν. Μάζεψαν όλους του εγκληματίες «επιστήμονες» από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης που έκαναν πειράματα πάνω σε ζωντανούς ανθρώπους και τους χρησιμοποίησαν για την ανάπτυξη των επιστημών τους...

http://litlepost.blogspot.gr/2017/08/21-2017.html

Το φασιστικό, αντικομμουνιστικο Συνέδριο το διοργανώνει η ΕE

Επειδή απέναντι στην επικοινωνιακή καταιγίδα πρέπει να μην ξεχνάμε:
- Το φασιστικό, αντικομμουνιστικο Συνέδριο δεν το διοργανώνει η Εσθονία, το διοργανώνει η ΕΕ στο πλαίσιο μιας μακροχρόνιας προσπάθειας να κεφαλαιοποιήσει ιδεολογικά τα κέρδη της πολιτικής κυριαρχίας. Όσο πιο ακροδεξια στρέφεται η ΕΕ λόγω της κρίσης, τόσο πιο ακραίες μορφές θα παίρνει η προσπάθεια αυτή. Η προεδρευουσα της ΕΕ Εσθονία δεν επιλέχτηκε τυχαία καθώς είναι η χώρα με την απόλυτη ταύτιση με τους ναζιστές. Προεδρευουσα της ΕΕ όμως, σιγά μην γινόταν τέτοια Κίνηση χωρίς την έγκριση των γερμανών...
- Κατά συνέπεια οι αντιδράσεις του κοντονη είναι λογικές, δεν αντέχει ακόμα κι αυτός ο ΣΥΡΙΖΑ τόσο φασισμό! Για την ΕΕ φυσικά κουβέντα, βολικός εχθρός η Εσθονία. Της Αριστεράς οι αντιδράσεις λογικές με δόσεις ηθικής! Ζητάμε δημοκρατική ευαισθησία από τους φασίστες της ΕΕ? Τι μας φαίνεται περίεργο? Την ιστορία τη γράφουν οι νικητές, αυτήν τη στιγμή νικητές είναι αυτοί,. Χτυπούν δε πάντα αυτό που φοβούνται, παρά τη νικη τους η κρίση Είναι τέτοια που το φάντασμα πλανάται συνεχώς... Αν θα πάψει να είναι φάντασμα και πάρει σάρκα και οστά, αυτό αφορά την αριστερά η, ορθότερα, μια άλλη, αναγεννημένη αριστερά!

http://litlepost.blogspot.gr/2017/08/21-2017.html

Ο φασισμος δεν έρχεται απ' το μέλλον

Ο φασισμος δεν έρχεται απ' το μέλλον
"...Ο «εχθρός» όμως παραμένει ο «ξένος» και όχι ο καπιταλισμός. «Οταν βρέθηκα τελευταία φορά στην Εσθονία, στο Τάλιν», συνεχίζει ο Ντολγκατσόφ, «πήγα σε ένα μικρό εστιατόριο στην Παλιά Πόλη. Παρήγγειλα. Ο σερβιτόρος με παρακάλεσε να φύγω. Ευγενικά, χωρίς ερωτήσεις. Απλά, είπε, σε εκείνο το μέρος έρχονται μόνο Εσθονοί. Τα εστιατόρια για τους Ρώσους είναι στην άλλη πλευρά του δρόμου..» "
http://litlepost.blogspot.gr/2017/08/21-2017.html

Η απελευθέρωση του Ταλίν

Το παραπάνω άγαλμα ονομάζεται "Ο ορειχάλκινος στρατιώτης".
Βρισκόταν στο κέντρο του Ταλίν, πρωτεύουσας της Εσθονίας, από το 1947.
Τότε, την τρίτη επέτειο από την είσοδο στο Ταλίν του Κόκκινου Στρατού και της εκδίωξης των Ναζί, στις 22 Σεπτεμβρίου του 1944, έγιναν τα αποκαλυπτήρια του αγάλματος που συμβολίζει ένα στρατιώτη της Σοβ. Ένωσης με στολή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Κάτω από το σημείο στο οποίο ανεγέρθηκε βρίσκονταν τα λείψανα 12 στρατιωτών του Κόκκινου Στρατού, από τους πολλούς που έπεσαν στη μάχη για την απελευθέρωση του Ταλίν.
Η απελευθέρωση του Ταλίν ήταν ουσιαστικά το αποτέλεσμα μιας μεγάλης επίθεσης που εξαπέλυσε ο Κόκκινος Στρατός από το Γενάρη του 1944 ώς τον Σεπτέμβρη του ίδιου έτους και οδήγησε τελικά στην απελευθέρωση των Βαλτικών δημοκρατιών.
Η σχεδόν 9μηνη αυτή Μάχη του Νάρβα ονομάστηκε ή αλλιώς Μάχη των Ευρωπαίων Ες-Ες εξαιτίας των χιλιάδων Ευρωπαίων εθελοντών (από Ολλανδία, Βέλγιο, Φιλανδία, Βαλτικά κράτη, κλπ) που πολέμησαν λυσσαλέα στο πλευρό των στρατιωτών του Γ’ Ράιχ.
Ενδεικτικό των φονικών συγκρούσεων είναι ότι οι Σοβιετικοί παρέταξαν 250.000 άντρες και στο τέλος του Σεπτέμβρη μετρούσαν 150.000 νεκρούς και τραυματίες!
Στη μάχη αυτή διέπρεψαν οι περίπου 15.000 Εσθονοί SS, οι οποίοι είχαν συγκροτήσει ήδη από το 1943 την 20η Μεραρχία Γρεναδιέρων των Βάφεν Ες Ες (1η Εσθονική).
Γενικά, οι Εσθονοί είδαν με ιδιαίτερη συμπάθεια τους Ναζί και η πλειοψηφία των τότε 800.000 κατοίκων συνεργάστηκε ιδιαίτερα ενεργά μαζί τους.
Από τους 5.000 Εβραίους που ζούσαν στην Εσθονία το 1940, επέζησαν μόλις μερικές δεκάδες ενώ πάνω από 15.000 κομμουνιστές και άντρες του Κόκκινου Στρατού εκτελέστηκαν κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής.
Ήταν τόσο μεγάλη η συνεισφορά των Εσθονών, ώστε η Χιτλερική Διοίκηση ανακήρυξε την Εσθονία «χώρα πλήρως εκκαθαρισθείσα από μπολσεβίκους και Εβραίους»!
Το παραπάνω άγαλμα ξηλώθηκε στις 27 Απριλίου του 2007, με κυβερνητική απόφαση και οδηγήθηκε στο Στρατιωτικό Κοιμητήριο του Ταλίν.
Η αιτιολογία ήταν ότι θύμιζε στους Εσθονούς
την Σοβιετική Κατοχή!
Στις 26 και 27 Απριλίου το κέντρο του Ταλίν έγινε θέατρο σφοδρών συγκρούσεων μεταξύ χιλιάδων διαδηλωτών (κυρίως Ρώσικης εθνικότητας αλλά και αριστερών και αναρχικών) και των δυνάμεων ασφαλείας που οδήγησαν σε εκτεταμένες καταστροφές του κέντρου της πόλης, σε τραυματισμό εκατοντάδων, σε χίλιες συλλήψεις και στο θάνατο από ξυλοδαρμό του διαδηλωτή Ντμίτρι Γκανίν.
Μετά τη διάλυση της Σοβιετίας και την ανεξαρτησία της Εσθονίας, κάθε τι που θυμίζει «κομμουνισμό» θεωρείται έγκλημα με βάση
το νόμο.
Η απέχθεια και το μίσος φτάνει μέχρι και στα μνημεία
και τα λείψανα των αντιφασιστών στρατιωτών!
Αντίθετα, οι Εσθονοί μέλη των SS, αποκαθίστανται και με δηλώσεις κυβερνητικών αξιωματούχων θεωρούνται αγωνιστές
της Εσθονικής Ανεξαρτησίας και όχι εγκληματίες πολέμου!
http://litlepost.blogspot.gr/2017/08/20-2017.html

Θέατρο Έκφραση Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω

Θέατρο Έκφραση

Dario Fo

Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω

Δασάκι Ηγουμενίτσας

Κυριακή 20 Αυγούστου ώρα έναρξης 9.15 μ.μ.

Είσοδος ελεύθερη

 «Δεν πληρώνω! Δεν πληρώνω!»

στο Θέατρο Δασάκι Ηγουμενίτσας

με ελεύθερη είσοδο.

Μια επίκαιρη πολιτική σάτιρα του Ντάριο Φο από το Θέατρο Έκφραση

Όταν η ακρίβεια έχει φτάσει στο απροχώρητο, όταν οι μαζικές απολύσεις ή οι μειώσεις ωραρίου και αμοιβών έχουν μετατραπεί σε καθημερινή υπόθεση και η ζωή έχει γίνει δυσκολότερη από ποτέ, τότε… οι απλοί άνθρωποι ξεσηκώνονται, ο ένας μετά τον άλλο υψώνουν ανάστημα και φωνή διαμαρτυρίας! Αυτό είναι το θέμα που πραγματεύεται η πολιτική σάτιρα του Ντάριο Φο «Δεν πληρώνω! Δεν πληρώνω!», με την οποία το Θέατρο Έκφραση θα ταξιδέψει το φετινό καλοκαίρι σε όλη την Ήπειρο αλλά κι εκτός αυτής. Τη διασκευή - σκηνοθεσία  της παράστασης υπογράφει ο Χρήστος Χρήστου.

Το «Δεν πληρώνω! Δεν πληρώνω!», θα παρουσιαστεί στο Θέατρο Δασάκι Ηγουμενίτσας την Κυριακή  20 Αυγούστου, με ώρα έναρξης τις 9.15 μ.μ. με ελεύθερη είσοδο.

Αιχμηρό και επίκαιρο

Γραμμένο το 1974, το «Δεν πληρώνω! Δεν πληρώνω!» είναι ένα από τα πλέον εμβληματικά έργα της καριέρας του διάσημου Ιταλού νομπελίστα. Είναι μια εξαιρετική κωμωδία, μια ανατρεπτική σάτιρα κοινωνικής διαμαρτυρίας, μια υπέροχη φάρσα που έρχεται να ξορκίσει τα κακώς κείμενα, προκαλώντας μεν άφθονο γέλιο αλλά ταυτόχρονα θέτοντας στον θεατή κι ορισμένα σοβαρά ερωτήματα κοινωνικού περιεχομένου. Έργο αιχμηρό, διακρίνεται για τους ευφυείς διαλόγους, την ευρηματικότητα και την επικαιρότητα του. Ανεβαίνει λοιπόν από την Έκφραση ως καλοκαιρινό… αντίδοτο, στην ακρίβεια και την μελαγχολία της εποχής μας!

Η υπόθεση

Στην πόλη του Μιλάνο ξεσπάει ανταρσία. Οι γυναίκες κάνουν πλιάτσικο στα σούπερ μάρκετ, οι εργάτες διακόπτουν την κυκλοφορία των τρένων, τα παιδιά πετροβολούν τους αστυνομικούς. Μέσα σ’ όλα αυτά, δύο τίμιες οικογένειες αγωνίζονται με όπλο την «ανυπακοή» κόντρα σε μια παράλογη κοινωνία. Το σπίτι του νομοταγή προλετάριου Τζοβάνι και της «επαναστατημένης» Αντωνίας, γίνεται γιάφκα και τόπος συνάντησης ενός αναρχικού αστυνομικού, ενός γκαστρωμένου καραμπινιέρου και ενός γέρου φιλοσόφου με άνοια. Κάπως έτσι, η ζωή όλων γίνεται πιο όμορφη, αλλά ταυτόχρονα και πιο ρημαγμένη!

Οι συντελεστές

Διασκευή - Σκηνοθεσία  Χρήστος Χρήστου, σκηνικά Γιάννης Κράβαρης, χορογραφίες Φανή Σκεντέρη φωτισμοί Χρήστος Χρήστου, μουσική επιμέλεια Γεωργία Διακοπούλου, βοηθός σκηνοθέτη Άρτεμις Τορουνίδη, video-αφίσα Αντώνης Χρήστου.  Παίζουν οι ηθοποιοί: Γεωργία Διακοπούλου, Νατάσα Τσαμπά,  Γιάννης Παπαγεωργίου, Χρήστος Χρήστου, Πέτρος Χριστακόπουλος, , Θανάσης Λανάρης.

Bazaar Βιβλιων ΣΤΟ Φιλιατι 20/8/2017

Bazaar Βιβλιων ΣΤΟ Φιλιατι 20/8/2017
Στην Κεντρική Πλατεία

 • Διοργανωτές: Φιλοζωικο Σωματειο θεσπρωτιας/filozoiko somatio thesprotias

Κυριακή στις 11 π.μ. - 10 μ.μ.
Βιβλία στο Φιλιάτι για όσους αγαπούν την γνώση και όχι μόνο. Παλαιά βιβλία θα πάρουν μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μας και μάλιστα με ελεύθερη συνδρομή. Αν πάλι έχετε κάποιο βιβλίο που θέλετε να αλλάξετε ,μπορείτε ν το φέρετε και να πάρετε κάποιο άλλο. Θα είμαστε στην κεντρική πλατεία.

Θεατρική βραδιά από τη ΘΕατρική Ομάδα ΦΙΛιατών (ΘΕ.Ο.ΦΙΛ)

ΔΗΜΟΣ ΦΙΛΙΑΤΩΝ
Θεατρική βραδιά από τη ΘΕατρική Ομάδα ΦΙΛιατών (ΘΕ.Ο.ΦΙΛ)
«Το Στοίχημα» του Άντον Τσέχοφ
«Ο Διάλογος» του Ιάκωβου Καμπανέλλη
«Το αμάρτημα της μητρός μου» του Γεωργίου Βιζυηνού
Σαββάτο  19  Αυγούστου
Στις 21.30
Στο Β Δημοτικό Σχολείο Φιλιατών
ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

Η σφαγή στο Κομμένο Άρτας: Eνα ακόμη έγκλημα χωρίς τιμωρία

Η σφαγή στο Κομμένο Άρτας: Eνα ακόμη έγκλημα χωρίς τιμωρία

Στις 16 Αυγούστου 1943, άνδρες της επίλεκτης ορεινής Μεραρχίας «Εντελβάις» της Βέρμαχτ  (γερμανοί και αυστριακοί) σκότωσαν κατά το φρικιαστικότερο τρόπο 317 έλληνες άμαχους στο χωριό Κομμένο της Άρτας: 97 παιδιά μέχρι 15 ετών, 14 ηλικιωμένους 67 έως 75 ετών , 119 γυναίκες 16 έως 65 ετών και 87 άνδρες 16 έως 65 ετών.  Η «δικαιολογία» για τη σφαγή; Στο χωριό εμφανίστηκε τμήμα ανταρτών.
Μετά από χρόνια ένας γερμανός ερευνητής ο Χέρμαν Φρανκ  Μάγερ (1940-2009), γιός αξιωματικού της επιμελητείας της Βέρμαχτ που αιχμαλωτίσθηκε από τους αντάρτες και εκτελέσθηκε, ψάχνοντας τα ίχνη του πατέρα του, βρέθηκε μπροστά σε συγκλονιστικά στοιχεία για τη δολοφονική δράση των επίλεκτων μονάδων των ναζί στην Ελλάδα. Μετά από έρευνα δεκαετιών στα γερμανικά αρχεία έγραψε δύο  βιβλία . Το πρώτο, με τίτλο «Από τη Βιέννη στα Καλάβρυτα. Τα αιματηρά ίχνη της 117ης Μεραρχίας Καταδρομών στη Σερβία και την Ελλάδα»,  αναφέρεται στη σφαγή στα Καλάβρυτα. Στο δεύτερο,  με  τίτλο « Αιματοβαμένο εντελβάις-1η Ορεινή Μεραρχία, το 22ο Ορεινό Σώμα Στρατού και η εγκληματική δράση τους στην Ελλάδα 1943-1944» (σ.σ. το αλπικό λουλούδι ήταν το διακριτικό σήμα των ανδρών της Μεραρχίας στους σκούφους και τα μανίκια της στολής τους), ο συγγραφέας μίλησε με επιζώντες της Μεραρχίας οι οποίοι παρά τις προσπάθειές τους να συσκοτίσουν τα γεγονότα είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτικοί για την αγριότητα των δυνάμεων κατοχής και το βάρος του εγκλήματος στο Κομμένο.
«Είναι σαν να κόβεις χόρτα»…
Να τι είπαν στο Μάγερ οι βετεράνοι της Μεραρχίας.
«Ήδη από την έναρξη της επιχείρησης συζητούνταν σε ολόκληρο το στρατόπεδο ότι κάποιος αξιωματικός της μονάδας είχε δεχτεί πυρά στο χωριό , αλλά είχε καταφέρει να διαφύγει. Αμέσως αφότου κατεβήκαμε από το φορτηγό συγκεντρωθήκαμε και κάποιος αξιωματικός της μονάδας μας έδωσε τη διαταγή  πως σ αυτή την επιχείρηση αντιποίνων δεν έπρεπε κανένας Έλληνας να εγκαταλείψει το χωριό ζωντανός. Ο αξιωματικός μας είπε χαρακτηριστικά: ‘ να θερίσουμε τους πάντες’» (Στρατιώτης Όττο Γκόλντμαν 18 χρονών τότε, από τη Βιέννη).
«  Από την πλευρά των κατοίκων δεν υπήρξε καμία αντίσταση. Ούτε ένας πυροβολισμός δεν έπεσε προς το μέρος μας και δεν είχαμε τραυματίες (…) Θυμάμαι ακόμη ακριβώς ότι προσπάθησα να σώσω τέσσερα παιδάκια περίπου 3 έως 5 ετών. Τα έκρυψα κάτω από μια κουβέρτα. Δεν ξέρω αν τελικά ανακαλύφθηκαν αργότερα και εκτελέστηκαν». ( Δεκανέας Καρλ Ντεφρέγκερ).
«Οι κάτοικοι του χωριού που προσπαθούσαν να διαφύγουν εκτελούνταν. Το ίδιο ίσχυε και για όσους κρύβονταν μέσα στα σπίτια. Ρίχναμε χειροβομβίδες μέσα στα σπίτια και μετά πυροβολούσαμε με καραμπίνες και αυτόματα όπλα μέσα από κλειδαμπαρωμένες πόρτες. Η επίθεση κράτησε αρκετές ώρες. Πολλά πτώματα κάηκαν μέσα στα σπίτια και η δυσοσμία ήταν αφόρητη». (Στρατιώτης Γιόζεφ Ρήντλ).
« Στην πλατειούλα ο ανθυπολοχαγός διέταξε να εκτελεστεί αυτή η ομάδα ανθρώπων (σ.σ. μέλη, συγενείς και φίλοι της οικογένειας Μάλλιου που βρέθηκαν στο χωριό για το γάμο, την προηγούμενη,  της κόρης της οικογένειας ). Ο Τσίγκλερ έστησε το πολυβόλο σε απόσταση  10-15 μέτρων . Στο πολυβόλο υπήρχαν ήδη σφαίρες , έτσι ο Τσίγκλερ άνοιξε αμέσως πυρ, έριξε μια σειρά ριπών και θέρισε τον κόσμο. Κανένας δεν έμεινε ζωντανός. Τα πτώματα αφέθηκαν εκεί όπου έτυχε να πέσουν». (Ότο Γκόλνμαν)
« Είναι σαν να κόβεις χόρτα. Γίνεται πολύ γρήγορα. Μετά ησυχία. Καμία κραυγή, καμία αναστάτωση. Μετά ησυχάζεις (…) Βλέπω ακόμη και σήμερα τις γυναίκες και τα παιδιά που στήθηκαν μπροστά στον τοίχο, πως άρχισαν να ουρλιάζουν προσπαθώντας να κρυφτούν πίσω από τα τελάρα. Ήμουν τόσο ταραγμένος που θα αναγκαζόμουν να πυροβολήσω γυναικόπαιδα». (Υποδεκανέας Άντον Τσίγκλερ απαντώντας σε ερώτηση πως αισθανόταν μετά τη σφαγή).
Ασελγούσαν στα πτώματα
«Είδα τα πτώματα των πυροβολημένων να κείτονται στο χώμα. Ήταν όλοι νεκροί δεν χωράει καμία αμφιβολία. Κάτι που μ’ έκανε πραγματικά να αηδιάσω ήταν πως ορισμένοι ασελγούσαν πάνω στα πτώματα. Είδα ο ίδιος στρατιώτες να χώνουν μπουκάλια μπύρας στα αιδοία των νεκρών γυναικών. Νομίζω πως είδα και πτώματα με βγαλμένα μάτια». (Άουγκουστ  Ζάιτνερ).
Ο ίδιος απαντώντας στην ερώτηση αν οι συνάδελφοί του τοποθετούσαν  στο στόμα βρεφών βαμβάκι ποτισμένο με βενζίνη και τα έκαιγαν είπε: «Είδα πράγματι παιδιά νεκρά τα οποία έφεραν στο πρόσωπο γύρω από την περιοχή του στόματος φρικτά εγκαύματα. Δεν γνωρίζω όμως εάν αυτό συνέβη ενόσω τα παιδιά ζούσαν ακόμη,  ή εάν κακοποιήθηκαν τα πτώματά τους».
«Είδα νεκρά μωρά καρφωμένα στις πόρτες αχυρώνων». (Ούγκο Τούρρι , Ιταλός, τότε επιλοχίας στην ιταλική Υπηρεσία Στρατιωτικών Πληροφοριών της μεραρχίας «Μοδένα»,  που έδρευε στην Άρτα. Βρέθηκε στο Κομμένο μία μέρα μετά τη σφαγή).
« Μετά μας είπαν πως μπορούσαμε να πάρουμε μαζί μας λάφυρα. Οι στρατιώτες όμως ήταν τόσο εξαντλημένοι , που δεν άγγιξαν σχεδόν τίποτα από τα πράγματα που βρίσκονταν ολόγυρα. Μόνο οι αξιωματικοί φόρτωσαν στα φορτηγά λαφυραγωγημένα χαλιά και άλλα αντικείμενα αξίας».  (Φραντς Τόμασιτς αυστριακός , 19 ετών τότε)
Μετά τη σφαγή ήρθε η ώρα  και του γλεντιού. Ο Άουγκουστ Ζάιτνερ κατέθεσε στις ανακρίσεις που έγιναν μεταπολεμικά: «Θα ήθελα να συμπληρώσω κάτι ακόμα που ρίχνει ένα χαρακτηριστικό φως στην όλη υπόθεση. Μετά το τέλος της επιχείρησης έγινε μεθοκόπι στο στρατόπεδο. Στο χωριό είχαν λαφυραγωγηθεί τρόφιμα και κρασί . Αυτό το κρασί το ήπιανε μέχρι τον πάτο, και μερικοί συνάδελφοι ήρθαν στο κέφι.»
Η επιβράβευση
Έντεκα χρόνια μετά τη λήξη του πολέμου στην τότε Δυτική Γερμανία ανασυστάθηκε η «Εντελβάις» με το ίδιο διακριτικό ως επίλεκτη μονάδα της Μπόυντεσβερ, του στρατού της Ο.Δ. Γερμανίας. Η μονάδα στελεχώθηκε από πρώην αξιωματικούς της χιτλερικής Μεραρχίας και 1000 «παλαιμάχους» που είχαν πάρει μέρος στις σφαγές στην Ελλάδα και την Σερβία. Μάλιστα ένας από αυτούς ο Καρλ  Βίλχελμ Τίλο που έγινε διοικητής της Μεραρχίας, έφτασε μέχρι το βαθμό του αντιστρατήγου και αποστρατεύθηκε ως αναπληρωτής επιθεωρητής της Μπούντεσβερ, συμμετείχε στο επιτελείο της μονάδας που έκανε τη σφαγή στο Κομμένο, ήταν ο εισηγητής και οργανωτής της επιχείρησης  και κατηγορήθηκε για εγκλήματα πολέμου στην Ελλάδα και το  Μαυροβούνιο.
Ένα ακόμη έγκλημα των ναζί στην Ελλάδα , χωρίς τιμωρία!

Χωρίς νερό, χωρίς ρεύμα, χωρίς βοήθεια η ελληνική μειονότητα στην Αλβανία...

Χωρίς νερό, χωρίς ρεύμα, χωρίς βοήθεια η ελληνική μειονότητα στην Αλβανία...

Μαίνονται οι φωτιές

Χωρίς ρεύμα, χωρίς νερό, χωρίς καμιά βοήθεια και με τις φωτιές να μαίνονται... Η κατάσταση στην περιοχή της Δρόπολης, στη Μουζίνα, στο «Γαλάζιο Μάτι» σε τμήματα του Δήμου Φοινίκης είναι τραγική...
Όλη η μειονοτική ζώνη είναι αφημένη στην τύχη της με τους κατοίκους να δίνουν μόνοι τους τη μάχη για να σώσουν τα σπίτια τους, την Αλβανική Κυβέρνηση παντελώς απούσα και την Ελληνική να επιδίδεται σε μάχη εντυπώσεων!
Σε αυτή τη μάχη, των εντυπώσεων και όχι της ουσίας, μπορούν να συμπεριληφθούν οι δηλώσεις του Έλληνα Πρόξενου στο Αργυρόκαστρο ότι δεν κάηκαν σπίτια καθώς και του βουλευτή Ιωαννίνων Γιάννη Καραγιάννη, ο οποίος μετά από μία επίσκεψη- αστραπή που πραγματοποίησε, διέγνωσε ότι υπήρξε πολύ συντονισμένη δουλειά από την πλευρά της Ελλάδας και εξήρε το έργο του Υπουργού κ. Τόσκα!
Κανένας βέβαια, δεν αναφέρθηκε στο γεγονός ότι δεν υπήρξε καμία απολύτως κινητοποίηση του Αλβανικού κρατικού μηχανισμού. Τα Τίρανα επί τρεις ημέρες παρακολουθούν τις φωτιές χωρίς να παρεμβαίνουν ενώ και το αίτημα για συνδρομή της Ελλάδας καθυστέρησε, σε αντίθεση με ότι συνέβη πριν μερικές ημέρες όπου μεγάλες φωτιές είχαν ξεσπάσει στην κεντρική Αλβανία και σε τουριστικές περιοχές.
Τα περισσότερα χωριά παραμένουν χωρίς νερό και χωρίς ρεύμα με τις εστίες της φωτιάς να μαίνονται και τα πάντα να καλύπτονται από πυκνούς καπνούς.. Και όλα αυτά σε μία περίοδο όπου η κίνηση είναι αυξημένη καθώς οι Βορειοηπειρώτες επιστρέφουν στις εστίες τους για τις μέρες του Δεκαπενταύγουστου.

Καλή εικόνα από τα μέτωπα της φωτιάς στη Θεσπρωτία

Καλή εικόνα από τα μέτωπα της φωτιάς στη Θεσπρωτία

Η φωτιά που εισήλθε απο το Αλβανικό έδαφος στην περιοχή Παλαμπάς στη Θεσπρωτία, έχει τεθεί πλέον υπο πλήρη έλεγχο, ενώ το πύρινο μέτωπο στο Λημέρι στις Φιλιάτες,έχει τεθεί υπο μερικό έλεγχο.
Στο σημείο παραμένουν και επιχειρούν 8 άνδρες της Π.Υ με 3 οχήματα.
Οι ισχυροί άνεμοι που πνέουν στην περιοχή δυσκολεύουν το έργο των πυροσβεστών, ενώ ενισχύουν τον κίνδυνο αναζωπυρώσεων. Η φωτιά απο την Αλβανία που πέρασε στο ελληνικό έδαφος αφήνει πίσω της 30 στρέμματα καμμένης δασικής έκτασης, 270 στρέμματα χορτολιβαδικής στην περιοχή του Παλαμπά και 1,5 στρέμμα δασικής έκτασης στο Λημέρι.
Οι άνδρες της Π.Υ Θεσπρωτίας πάντως όσο υπάρχουν ακόμη ενεργά μέτωπα στη γείτονα χώρα ,αν και μακριά απο τα ελληνικά σύνορα, βρίσκονται σε διαρκή επιφυλακή.

Νέα πύρινα μέτωπα στα μειονοτικά χωριά της Βορείου Ηπείρου

Νέα πύρινα μέτωπα στα μειονοτικά χωριά της Βορείου Ηπείρου



Μεγάλη φωτιά ξέσπασε αργά το μεσημέρι του Σαββάτου κοντά στα Βρυσερά, απέναντι ακριβώς από την Χαραυγή Πωγωνίου, όπου κατακαίει δασικές εκτάσεις. Η φωτιά έχει πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις, ενώ την ίδια ώρα αναζωπυρώνονται μέτωπα στα σημεία που κατακάηκαν τις προηγούμενες ημέρες, με αποτέλεσμα να απειλούν και πάλι κατοικημένες περιοχές.
Οι κάτοικοι είναι ανάστατοι. Με όσα μέσα διαθέτουν προσπαθούν να σώσουν τον τόπο τους.
Στο έργο της κατάσβεσης μετέχουν δύο πυροσβεστικά οχήματα που κινήθηκαν από τα Γιάννινα και βρίσκονται πλησίον των χωριών που κινδυνεύουν.
Η φωτιά που ξέσπασε το μεσημέρι είναι εντελώς ανεξάρτητη από τις προηγούμενες και κατακαίει περιοχή που είχε διασωθεί μέχρι τώρα.
Το γεγονός αυτό κάνει πολλούς να βλέπουν πίσω από τις συνεχείς εστίες που εκδηλώνονται, παραμονές Δεκαπενταύγουστου, εμπρηστικές ενέργειες, οργανωμένες μάλιστα από συγκεκριμένους κύκλους.
Βοήθεια και σε επίγεια μέσα έστειλε η Ελλάδα στην Αλβανία, ενώ ενισχύσεις θα σταλούν και αύριο το πρωί, προκειμένου να συμμετάσχουν στην αντιμετώπιση των πυρκαγιών που μαίνονται στα χωριά της ελληνικής μειονότητας.
Η ελληνική κυβέρνηση ανταποκρίθηκε και πάλι σε αίτημα των αλβανικών αρχών προς την Ε.Ε. για βοήθεια και εκτός από τα δύο πυροσβεστικά αεροσκάφη CL-415, που έστειλε προχθές, σήμερα μετά το μεσημέρι έφυγαν και τρία οχήματα με έξι πυροσβέστες, τα οποία επιχειρούν ήδη στην περιοχή της ελληνικής μειονότητας.
Αύριο το πρωί θα περάσουν στην Αλβανία άλλα τέσσερα οχήματα από την Κακαβιά, τα οποία επίσης θα αναπτυχθούν στην περιοχή.

«Λουκέτο» και στα τακτικά χειρουργεία του νοσοκομείου Άρτας, μετά από του «Χατζηκώστα» στα Γιάννενα!

«Λουκέτο» και στα τακτικά χειρουργεία του νοσοκομείου Άρτας, μετά από του «Χατζηκώστα» στα Γιάννενα!

Για πρώτη φορά τα τελευταία τουλάχιστον χρόνια  νοσοκομεία οδηγούνται σε αποφάσεις διακοπής τακτικών χειρουργείων από έλλειψη πιστώσεων.
Μετά το νοσοκομείο «Χατζηκώστα», ανάλογη απόφαση έλαβε και το νοσοκομείο Άρτας, καθώς με απόφαση του Διοικητή του Βασίλη Μπαλάσκα (που εκδόθηκε στις 28 Ιουνίου 2017) δόθηκε εντολή -και με δικαιολογία τις περιορισμένες πιστώσεις- να μην προγραμματίζονται τακτικές χειρουργικές επεμβάσεις της Νευροχειρουργικής και της Ορθοπεδικής Κλινικής!
Το θέμα αναδεικνύει η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων στα Δημόσια Νοσοκομεία (ΠΟΕΔΗΝ) με ανοικτή της επιστολή προς τον Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, στην οποία μεταξύ άλλων, αναφέρει:
«Έρχεται Δεκαπενταύγουστος. Τέτοιες ημέρες συνηθίζετε να πηγαίνετε στο πανηγύρι του χωριού σας, στα ορεινά της Άρτας. Χορεύετε παρέα με την κυρία Γεροβασίλη βουλευτή Άρτας. Μαζί σας μπορεί να βρίσκεται ο Διοικητής του Νοσοκομείου Άρτας γνωστός χειροκροτητής της κας Γεροβασίλη. Καλό είναι όπως πηγαίνετε για το χωριό σας να κάνετε μία στάση στο Νοσοκομείο της Άρτας. Να ζητήσετε από τους γιατρούς να σας δείξουν την απόφαση του Διοικητή του Νοσοκομείου για διακοπή των χειρουργικών επεμβάσεων Ορθοπεδικών και Νευροχειρουργικών τακτικών περιστατικών λόγω έλλειψης μπάτζετ από 28/6/2017» αναφέρει χαρακτηριστικά στην ανακοίνωσή της».
 Η ΠΟΕΔΗΝ απευθυνόμενη πάντα στον πρωθυπουργό  προσθέτει: «Θα ενημερωθείτε επίσης ότι ίδια απόφαση για διακοπή των χειρουργείων υπάρχει και σε άλλο Νοσοκομείο της περιοχής, το ΧΑΤΖΗΚΩΣΤΑ Ιωαννίνων. Να συνομιλήσετε με ασθενείς που είναι κάτοικοι Λευκάδας, Πρέβεζας, Άρτας και άλλων περιοχών που δεν μπορούν να χειρουργηθούν, πονάνε, κινδυνεύει η ζωή τους και είναι αναγκασμένοι να περιμένουν έως τα μέσα Σεπτέμβρη και βλέπουν ή να αναζητήσουν να χειρουργηθούν σε Νοσοκομεία της Αθήνας ή της Θεσσαλονίκης».
Για όλα αυτά βέβαια φταίνε οι ξένοι τοκογλύφοι της κωλοευρωένωσης!!!! Αλλά για αυτό δεν λέει τίποτε η ακροδεξιά νεοφιλελεύθερη ηγεσία της ΠΟΕΔΗΝ!!!!
Η απάντηση του Διοικητή
Μετά την έκταση που πήρε το θέμα ο Διοικητής του Νοσοκομείου Άρτας εξέδωσε ανακοίνωση- απάντηση με την οποία επιτίθεται στον πρόεδρο της ΠΟΕΔΗΝ κ. Γιαννακό, στην οποία ωστόσο δεν κάνει καμία αναφορά στις περιορισμένες πιστώσεις – που ο ίδιος τις επικαλούνταν στην απόφασή του- δικαιολογεί δε την απόφαση αναστολής των χειρουργείων προκειμένου να  μπορούν να εξυπηρετηθούν τα επείγοντα περιστατικά (ατυχήματα κτλ) που λόγω θέρους είναι αυξημένα. Προσθέτει ακόμη ότι με τη διακοπή των τακτικών χειρουργείων  δεν απειλείται η υγεία των ασθενών.

Τα ιχθυοτροφεία στη Σαγιάδα αποφέρουν έσοδα και θέσεις εργασίας

Τα ιχθυοτροφεία στη Σαγιάδα αποφέρουν έσοδα και θέσεις εργασίας

Σε υπερδιπλασιασμό της ποσότητας των ψαριών που παράγονται στη Θεσπρωτία στοχεύουν οι ιχθυοκαλλιεργητές της περιοχής μέσα στα επόμενα χρόνια. Από τους 12.000 τόνους τσιπούρα, λαβράκι, φαγκρί και άλλα είδη ψαριών που παράγονται ετησίως η προοπτική είναι να «αγγίξουν» τους 27.000 την προσεχή τετραετία, προσφέροντας εκατοντάδες νέες θέσεις εργασίας.

«Βαριά βιομηχανία» που αποφέρει σημαντικά έσοδα στην ελληνική οικονομία χαρακτήρισε την ιχθυοκαλλιέργεια της περιοχής ο δήμαρχος Φιλιατών, Σπύρος Παππάς, μιλώντας στο ραδιοφωνικό σταθμό του Αθηναϊκού Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων «Πρακτορείο 104,9 FM».
«Σε μια δύσκολη οικονομική περίοδο στον συγκεκριμένο κλάδο δημιουργούνται συνεχώς νέες θέσεις εργασίας, ενώ το 80% των προϊόντων που παράγονται, εξάγονται σ΄ όλο τον κόσμο βοηθώντας την οικονομία της πατρίδας μας», είπε ο κ. Παππάς.
Σύμφωνα με τον δήμαρχο, η ανεργία είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα της περιοχής των Φιλιατών και το γεγονός ότι οι ιχθυοκαλλιέργειες καταφέρνουν κι αντέχουν στην κρίση, δημιουργεί μία νέα προοπτική για την καταπολέμηση της ανεργίας και την παραμονή των νέων ανθρώπων στον τόπο τους.
«Ο δήμος Φιλιατών είναι ένας από τους μεγαλύτερους σε έκταση δήμους στη χώρα. Έχει 47 τοπικές κοινότητες και 25 συνοικισμούς. Εκτείνεται σε μια μεγάλη οριογραμμή που ξεκινάει από τα σύνορα της Αλβανίας και φτάνει μέχρι τα Γιάννενα. Έχει πολλές ιδιαιτερότητες ως δήμος, ενώ το κυριότερο πρόβλημα είναι η ανεργία. Έχουμε γηρασμένο πληθυσμό και οι νέοι δύσκολα βρίσκουν δουλειά» εξήγησε ο δήμαρχος.
Από την πλευρά του, ο πρόεδρος του Συλλόγου Υδατοκαλλιεργητών Θεσπρωτίας, Γιάννης Χεκίμογλου, ανέφερε πως στην περιοχή των Φιλιατών δραστηριοποιούνται 27 μονάδες ιχθυοκαλλιέργειας σε μια ακτογραμμή 18 χιλιομέτρων.
«Σε αυτές τις δύσκολες εποχές, όχι μόνο διατηρούμε τις 400 μόνιμες θέσεις εργασίας και άλλες τόσες εποχιακές στην υδατοκαλλιέργεια, αλλά η προοπτική είναι στα επόμενα χρόνια να διπλασιαστούν» δήλωσε ο κ. Χεκίμογλου, συμπληρώνοντας πως οι μεγαλύτερες ποσότητες ψαριών εξάγονται σε ολόκληρο τον κόσμο, με την Ιταλία να έχει τον κύριο λόγο.
Ο κ. Χεκίμογλου είπε, πως η παραγωγή θα υπερδιπλασιαστεί και θα δημιουργηθούν εκατοντάδες θέσεις εργασίας εάν υπογραφεί το προεδρικό διάταγμα για τη δημιουργία της Περιοχής Οργανωμένης Ανάπτυξης Υδατοκαλλιεργειών (ΠΟΑΥ) Θεσπρωτίας, ένα θέμα που στηρίζει ο δήμος Φιλιατών και η περιφέρεια Ηπείρου.

Η συναυλία της Φιλαρμονικής Φιλιατών την 8η Αυγούστου 2017

Η συναυλία της Φιλαρμονικής Φιλιατών την 8η Αυγούστου 2017

Στο νέο αμφιθέατρο πίσω απο τα ΕΛΤΑ που δημιούργησε εξ αρχής ο Δήμος Φιλιατών.  Ο κόσμος τίμησε την εκδήλωση η οποία ήταν ήταν υπέροχη! Εύγε στους συντελεστές!
Απίστευτο!!!!!!!! Ομως αληθινό… Μπράβο μαέστρο Κ Δελλη.
Μπράβο στους μικρούς μουσικούς σου. Μπράβο στη Δημ.αρχή.

Βίντεο, που χαρακτήρισε την εκδήλωση ως ίσως την καλύτερη!
https://www.youtube.com/watch?v=YUhv9NNDJXE







Με μεγάλη επιτυχία το Αφιέρωμα στον Ελληνικό & Ξένο Κινηματογράφο από τη Φιλαρμονική του Δήμου Φιλιατών
9/8/2017
Μια ακόμα σπουδαία βραδιά ήταν αυτής της Τρίτης 8 Αυγούστου 2017, για τη Φιλαρμονική του Δήμου Φιλιατών. Υπό το φως της Αυγουστιάτικης πανσελήνου, πραγματοποιήθηκε η μεγαλειώδης συναυλία ‘’ Αφιέρωμα στον Ελληνικό & Ξένο Κινηματογράφο, στο νεόδμητο υπαίθριο Θεατράκι του Δήμου, παρουσία πολυπληθούς κοινού(περί τους 700) και επίσημων προσκεκλημένων.

Επ’ ευκαιρίας της συναυλίας, πραγματοποιήθηκε και η επίσημη βράβευση από τον Δήμαρχο Φιλιατών κο. Σπύρο Παππά και τον Αντιπεριφερειάρχη Ν. Θεσπρωτίας κο. Θωμά Πιτούλη, της Φιλαρμονικής και του Β’ Δημοτικού Σχολείου Φιλιατών, για την κατάκτηση της 1ης θέσης στον Ευρωπαϊκό διαγωνισμό του e-Twinning, τον περασμένο Δεκέμβριο.
Αναφορά στο γεγονός και στην συνεργασία έγινε από τον διευθυντή του Β’ Δημοτικού σχολείου Φιλιατών κο. Σπύρο Πανταζή.

Το μουσικό πρόγραμμα της Φιλαρμονικής Φιλιατών, υπό τη διεύθυνση του Αρχιμουσικού κου. Κωνσταντίνου Δελλή, ήταν υψηλού καλλιτεχνικού & μουσικού επιπέδου, ενώ η απόδοση των Soundtracks από τους 50 μουσικούς που βρίσκονταν επί σκηνής( μέσος όρος ηλικίας τα 12 χρόνια), ήταν περισσότερη των προσδοκιών!!!

Σπουδαία ήταν και η παρουσίαση- αφήγηση των κειμένων που συνόδευαν τα videos (σκηνές από τις ταινίες), από τον κο. Γιώργο Διαμάντη και την κα. Μαίρη Σόρογκα.

Το φωτογραφικό υλικό από τη συναυλία είναι μια ευγενική παραχώρηση των κ.κ Τάσου Γκάνια, Αλέξη Τσέκα και Δημήτρη Τσότση.

Σαν σήμερα ο θάνατος του Σουλιώτη ήρωα Μάρκου Μπότσαρη

Σαν σήμερα ο θάνατος του Σουλιώτη ήρωα Μάρκου Μπότσαρη

1790 – 1823 (8 προς 9 Αυγούστου το βράδυ)
ΕΠΕΤΕΙΑΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ. Η τελευταία μάχη και ο θάνατος του Σουλιώτη ήρωα στο Κεφαλόβρυσο Ευρυτανίας.


«Μάνα δε γέννησε στην Ελλάδα δεύτερο Μάρκο... Ούτε είδα, ούτε θα ιδώ τέτοιον πολεμάρχη».

Είπε ο Γεώργιος Καραϊσκάκης για τον Μάρκο Μπότσαρη.

Μεταξύ τους οι Σουλιώτες μπορεί να μάλωναν, θύμωναν, τρώγονταν πολλές φορές, μα ήταν σαν να μάλωναν στην ίδια την φαμίλια, στο ίδιο σπίτι. Κι όμως ο αγώνας ήταν αγώνας. Πάλεψαν για την λευτεριά και απόσπασαν τον θαυμασμό όλης της χώρας.

«Πού πας ορέ Μάρκο; με τούτους πας να πολεμήσεις; Εκείνοι είναι μεγάλο ασκέρι». Λέει ο Καραϊσκάκης.

«Αν σε ρωτήσουν πού πάω, να τους πεις, ότι ο Μάρκος πάει για να σκοτωθεί». Απαντάει φεύγοντας ο Σουλιώτης ήρωας.
Και πήγε…

Από την πλευρά των Τούρκων, δύο ασκέρια υπό τους Μουσταή Πασά της Σκόνδρας με 12.000 Αλβανούς και 3.000 Μιρντίτες (Αλβανοί βουνίσιοι ρωμαιοκαθολικοί χριστιανοί) και Ομέρ Βρυώνη πασά των Ιωαννίνων με 4.000 Τουρκαλβανούς, χωρισμένοι σε τρία τμήματα, ξεκινούν σε παράλληλη κάθοδο προς το Μεσολόγγι.

Κατάλαβε ο Μάρκος τις δύσκολες ώρες και δεν κάθισε καθόλου μέσα στην πολιτεία, αλλά πήρε 400 Σουλιώτες κι άλλους 850 ακόμα και έβαλε στο μυαλό του το σχέδιο επίθεσης κατά του Σκόντρα.

Για να πάψει κάθε γκρίνια και παράπονο μπροστά σε όλους ξέσκισε το δίπλωμα της αρχιστρατηγίας και είπε εκείνο το αθάνατο:

«Όποιος είναι άξιος παίρνει το δίπλωμα μεθαύριο κατά του εχθρού».

Και κάλεσε συμβούλιο και μεταξύ άλλων είπε: «Ο Θεός μας βοήθησε και νικήσαμε πολλές φορές τους εχθρούς της πίστης μας, θα μας βοηθήσει να νικήσουμε και τούτον τον εχθρό που έχει στηρίξει όλες τις ελπίδες τους ο Σουλτάνος.

Απάντησαν οι καπεταναίοι πως πολλές φορές είχαν νικήσει τους Γκέγκηδες και θα τους νικήσουν και τώρα σε τούτα τα βουνά που διάλεξαν να κατεβούν. Όλοι μαζί με τον θρυλικό αρχικαπετάνιο, τον Μάρκο Μπότσαρη που ο Νίκος Ζιάγκος στο βιβλίο του, τον αποκαλεί συνέχεια «ισόθεο», ανεβαίνουν για τα βουνά του Καρπενησιού.

Τζαβέλλας, Φωτομάρας, Ζέρβας, Γιολδάσης με τα αδέρφια του, Ζαχαράκη και Κώστα Σερέτη, Σιαδήμας, Κοντογιαναίοι της Φθιώτιδας τάχτηκαν στα Λακώματα της Σανιάδας που είναι στις πλαγιές του Κόρακα.

Ο Μάρκος και οι Σουλιώτες προχώρησαν στο Μικρό Χωριό. Μόλις έφτασαν έστειλε ο Μάρκος τρία ψυχωμένα παλικάρια να συγκεντρώσουν πληροφορίες για τον εχθρό. Τα ξαδέρφια του, Θανάση (Τούσια) Μπότσαρη, τον Θανάση Κουτσονίκα και τον Γιάννη Μπαϊραχτάρη. Τον μπαϊραχτάρη του (σημαιοφόρο του).

Ήταν 7 Αυγούστου που τούτα τα παλικάρια μπήκαν στο εχθρικό στρατόπεδο να το κατασκοπεύσουν, αφού τίποτα δεν διέφερε από τον εχθρό, ούτε στο ντύσιμο ούτε στην

γλώσσα. Τιμή σε τούτα τα παλικάρια. Γύρισαν την ίδια μέρα και είπαν όσα είδαν και άκουσαν στον Μάρκο. Αμέσως ο αρχικαπετάνιος έστειλε γράμμα στα Λακώματα:

«Αδερφοί καπεταναίοι. Εγώ ήρθα και έχω σκοπό να προσβάλω τον πασά. Αν θέλετε κατεβάτε κάτω στον Άγιο Νικόλαο του χωριού Κλαψίου να κουβεντιάσουμε και να τον χτυπήσουμε μαζί κι αν δεν θέλετε μην έρχεστε».

«Δεν είμαστε γυναίκες να μην πάμε», είπαν οι Σουλιώτες και πήγαν στον Άη Νικόλα. Εκεί τους περίμενε ο Μάρκος και μιλήσανε.

Αποφάσισε ο Μάρκος το βράδυ 8 με 9 Αυγούστου να μπει από την είσοδο της κοιλάδας ακολουθώντας το ρέμα και θα χτυπούσε άξαφνα. Εκείνοι θα ’πρεπε να πέσουν πάνω στον εχθρό από την άλλη μεριά, από το διάσελο του Άη Αντρέα και από το γεφύρι του Δεσπότη, έτσι θα έβαζαν τον εχθρό στην μέση.

Έμαθαν οι Τουρκαλβανοί Γκέγκηδες από μαντατοφόρο που δείλιασε και πήγε προσκύνησε, τις προθέσεις του Μάρκου. Δεν πίστευαν ότι θα τους χτυπήσουν 1.250 άνθρωποι και μάλιστα τον «υπερήφανο» στρατό των Σκοντράνων.

Σύνθημα: Τσίλι γιε τι; Παρασύνθημα: Χέκουρ

Στις 8 Αυγούστου την νύχτα οι οπλαρχηγοί με τον Τζαβέλλα, έφτασαν στον Άη Αντρέα και έστειλαν ανιχνευτές.

Από την άλλη μεριά ο Μάρκος με τους άντρες του έμπαινε στην ρεματιά το βράδυ 10,15΄ που όρισαν, όπως είχαν μιλήσει. Με ακρίβεια κινήθηκε και ο Τζαβέλλας. Σύνθημα για να μη σκοτωθούν μεταξύ τους είχαν το: Τσίλι γιε τι; (ποιος είσαι) και παρασύνθημα: Χέκουρ (σίδερο).

Ξαφνικά, την γαλήνη της νυχτιάς την αναστατώνει η σάλπιγγα της επίθεσης. Τότε άρχισε το μεγάλο γιουρούσι, μοναδικό στην ιστορία των Σουλιωτών. Το Κεφαλόβρυσο, μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, μετατρέπεται σε ένα απέραντο σφαγείο Τουρκαλβανών. Το απερίγραπτο μακελειό συνεχίστηκε ως πριν χαράξει στο Κεφαλόβρυσο και γέμισε η κοιλάδα σφαγμένα κουφάρια.

Τους βρήκε τέτοιο κακό μέσα στην νύχτα στο ορδί τους που νόμισαν ότι ήταν λάθος, ατύχημα και φώναζαν: «Χατάς…χατάς…». Απάντησε ο ίδιος ο Μάρκος φωνάζοντας:

Δεν είναι χατάς, σας σφάζει ο Μάρκος.

Οι Σουλιώτες, αλαλάζουν σαν δαιμονισμένοι και σφάζουν ασταμάτητα, για να μην

προλάβουν οι τουρκαλβανοί να συνέρθουν. Τρέχουν πανικόβλητου οι "αήττητοι" του Μουσταή Πασά της Σκόνδρας πανικοβλημένοι και πνιγμένοι στο αίμα. Οι Σουλιώτες ορμούν με ακόμα περισσότερη μανία και ατέλειωτο πάθος. Μεγάλος είναι ο πανικός και η σύγχυση που επικρατεί στους τουρκαλβανούς. Δεν ξέρουν από ποιον να φυλαχτούν και σφάζονται μεταξύ τους. Τα σπαθιά βούλιαζαν στις σάρκες των τουρκαλβανών και έκοβαν τα κεφάλια τους, σφύριζαν οι σφαίρες στην λαγκαδιά και στα φυλλώματα των πλατάνων. Μια σφαίρα βρήκε τον Μάρκο στο βουβώνα, μα δεν την κατάλαβε και συνέχιζε την σφαγή.

Ο Κουτσονίκας γράφει, ότι ο Κίτσος Τζαβέλλας με τους δικούς του πολέμησε από την άλλη μεριά ως πριν το χάραμα που υποχώρησαν όλοι.

Το σώμα υπό τον Κίτσο Τζαβέλα υποχώρησε μετά από σύντομη ανταλλαγή πυρών, γράφει η Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών, τ. ΙΒ', σ. 303.

Αυτή είναι η πρώτη καταδρομική επίθεση στη παγκόσμια πολεμική ιστορία που έχει καταγραφή και ήταν σχέδιο του Μάρκο Μπότσαρη.

Με το χάραμα της 9 Αυγούστου οι Σουλιώτες αποχωρούν χωρίς τον κίνδυνο να τους ακολουθήσει κανείς. Οι Σουλιώτες λουσμένοι πατόκορφα απ' το εχθρικό αίμα γελούν με το κατόρθωμά τους. Μαζί τους, εκτός τα πολλά λάφυρα, σέρνουν αιχμάλωτο και τον διοικητή του στρατοπέδου, τον Άγο Βασιάρη.
Ο θάνατος του ήρωα Μάρκου Μπότσαρη

Τον Μάρκο έμελλε εκείνο το βράδυ να τον σταματήσει μόνο ο θάνατος από το να πιάσει τον Σκόντρα αιχμάλωτο ή να του πάρει το κεφάλι!

Ο Μουσταή Πασά της Σκόντρας ταμπουρωμένος πίσω από την μάντρα με όλους τους σωματοφύλακες και ο Μάρκος όρμησε κατά κει. Από κοντά του o ξάδερφός του Νάσης Κουτσονίκας, αδερφός του Λάμπρου, καθώς ο άλλος ξάδερφός του Τούσιας Μπότσαρης, έσφαζε τουρκαλβανούς λίγο πιο πέρα. Δεν πρόκανε ο Κουτσονίκας να κρατήσει το λαβωμένο στο βουβώνα θηρίο, τον «ισόθεο» Μάρκο (έτσι τον αποκαλεί ο Νίκος Ζιάγκος) προτού βγάλει το κεφάλι από τον τοίχο να χιμήξει. Μέσα στην νύχτα το θανατηφόρο βόλι τον βρήκε πάνω από το δεξί μάτι.

Ο Νάσης Κουτσονίκας τον σηκώνει με πόνο και συντριβή και τον μεταφέρει έξω από το πεδίο της μάχης και τον φορτώνεται ο Τούσιας Μπότσαρης μέχρι να τον κατεβάσουν μέσα στην νύχτα προτού το αντιληφτούν τα παλικάρια ότι ο Μάρκος πάει και χάσουν το ηθικό τους.

Η είδηση για τον χαμό του Μάρκου Μπότσαρη έγινε στριγγιά φωνή και μεγάλο μοιρολόι και πέταξε πάνω από βουνά, φαράγγια και κάμπους από όλη την όλη την επαναστατημένη Ελλάδα. Και έφτασε και πάνω στην Ήπειρο, στην Θεσπρωτία και στο ερημωμένο Σούλι στην γενέτειρα του Μάρκου και όλων των Σουλιωτών.

Όταν απομακρύνονται αρκετά από το διαλυμένο στρατόπεδο οι Σουλιώτες και χάνονται οι κραυγές του πόνου και της απελπισίας, φτάνουν σε ένα αναπάντεχο θέαμα. Σε ένα πλάτωμα του Κώνισκου, βλέπουν τον αρχηγό τους, το Μάρκο, νεκρό. Δίπλα του, οι συνοδοί του σκυφτοί και αμίλητοι. Η χαρά της νίκης μετατρέπεται σε οδύνη και το μίσος της εκδίκησης τρελαίνει το μυαλό τους. Με μιας γονατίζουν τον αιχμάλωτο Άγο Βασιάρη μπρος στο σώμα του αρχηγού τους, όπως ορίζουν τα αρχαία πολεμικά έθιμα, και τον σφάζουν.

Ο Μάρκος είχε πιάσει τον Άγο Βασιάρη που ήταν αρχηγός του στρατοπέδου και τον παρέδωσε στους Σουλιώτες να τον κρατήσουν. Εκείνοι όμως μετά τον θάνατο του Μάρκου, τον σκότωσαν.

Τον Μάρκο τον πήγαν στο Μεγάλο Χωριό 5 η ώρα το πρωί και από κει συνοδεία 100 Σουλιώτες για το Μεσολόγγι. Έφτασαν 11 η ώρα στο μοναστήρι του Προυσού όπου είχε αποσυρθεί ο Καραϊσκάκης μετά την αρρώστια του. Φτάνοντας η πομπή των Σουλιωτών, βγήκε κλαίγοντας ο Καραϊσκάκης και πάει στον νεκρό Μάρκο και τον ασπάζεται. Αποχαιρετώντας τον δε, λέει:

«Μακάρι αδερφέ Μάρκο από τέτοιον θάνατο να πάενα κι εγώ».

Περπατώντας πολύ γρήγορα και ασταμάτητα οι Σουλιώτες με τον νεκρό Μάρκο, έφτασαν στο Αγρίνιο 11 η ώρα προτού τα μεσάνυχτα και από εκεί στο Μεσολόγγι στις 10 Αυγούστου στις 9 με 10 η ώρα το πρωί.

Βαρύ πένθος για τον 33χρονο αρχικαπετάνιο Μάρκο Μπότσαρη στο Μεσολόγγι. Ο πρώτος έπαρχος υποδέχτηκε τον Μάρκο και τον ασπάστηκε. Η Μάρω, αδερφή του Μάρκου ζήτησε να τον πάρει στο σπίτι της για τις τελευταίες φροντίδες και να τον κλάψει.

Συνηθισμένη από θανάτους η φάρα των Μποτσαραίων, όπως και όλων των Σουλιωτών.

«Ήταν γραμμένο έτσι να πάει και ο Μάρκος μου, από τότε που γεννήθηκα δεν άκουσα και δεν είδα τίποτε άλλο από σκοτωμούς, πόλεμο και κακό». Είπε μέσα στα άλλα η αδερφή του Μάρκου η Μάρω.

Κι έκλαψε τον αδερφό της με έναν γοερό θρήνο, που εξιστορούσε την ζωή του από το Σούλι που γεννήθηκε ως την Κέρκυρα, στην Ιταλία, στα νησιά, παντού όπου περπάτησε ο ήρωας και ανέβασαν τον θρήνο πολύ ψηλά και έφτασαν και στο Καρπενήσι που άφησε την τελευταία του πνοή τούτος ο αετός που ήταν του Σουλίου και έγινε ολόκληρης της Ελλάδας.

Συμφωνία επιβλητική οι 33 κανονιές όσες και τα χρόνια του Μάρκο Μπότσαρη του Σουλιώτη, που αντηχούσαν κάθε ένα τέταρτο.

Η κηδεία του Μάρκου

Ο ίδιος ο έπαρχος Κ. Μεταξάς γράφει: «Ο νεκρός πέρασε στο σπίτι του θριαμβευτικά, ντυμένος με τα καλά του και σκεπασμένος με την Ελληνική σημαία. Κι ο λαός σε ατελείωτη σειρά περνούσε και φιλούσε τον ελευθερωτή της πατρίδας».

Το απόγευμα έγινε η κηδεία, ξεκινώντας από το σπίτι του έπαρχου για να δειχτεί πως τον κηδεύει το έθνος. Τούτη η πομπή έμοιαζε με έναν θρίαμβο σαν εκείνο των αυτοκρατόρων της Ρώμης ή των Βυζαντινών στρατηγών. Μπροστά οι τουρκαλβανοί αιχμάλωτοι, άλογα των πασάδων με τις τούρκικες σημαίες από πάνω. Ακολουθούσαν οι παπάδες με τον Δεσπότη, κι αμέσως ύστερα ο νεκρός που τον σήκωναν ψηλά, στα δυνατά τους μπράτσα 12 παλικάρια του, ενώ κοντά στο φέρετρο ακολουθούσε η Μάρω και οι άλλοι συγγενείς του, ο Έπαρχος οι καπεταναίοι, ο λαός. Γυναίκες με ξέπλεκα μαλλιά ριγμένα στην πλάτη συμπλήρωναν την πορεία, ενώ ακολουθούσαν φορτιάτικα ζώα με όλα τα όπλα και τα σπαθιά, που πιάστηκαν στην μάχη. Τελευταία έρχονταν οχτώ χιλιάδες γιδοπρόβατα και έκλεινε ο θρίαμβος.

Μετά την νεκρώσιμη ακολουθία θάφτηκε μπροστά στον ιερό ναό της εκκλησιάς «Παναγία» δίπλα στον τάφο του Κυριακούλη Μαυρομιχάλη.

Δεν υπήρχε άνθρωπος απλός κι επίσημος που να μην τον συγκίνησε ο θάνατος του Μάρκου, μας γράφει ο Νίκος Ζιάγκος στο βιβλίο του: «Μάρκος Μπότσαρης»

Οι απώλειες της μάχης εκατέρωθεν

Το νυχτερινό γιουρούσι που ξημέρωνε η 9 Αυγούστου 1823, στα Πλατάνια του Κεφαλόβρυσου, οι Έλληνες – Σουλιώτες είχαν ακόμη 59 νεκρούς, εκτός του Μάρκου και 42 τραυματισμένους. Σκότωσαν 1.500 Τουρκαλβανούς και πλήγωσαν λιγότερους. Έπιασαν αιχμαλώτους και πήραν 1.600 τουφέκια, 1.800 πιστόλες και 300 σπαθιά. Πήραν ακόμα, 1.200 άλογα, 30 μουλάρια, 4 σημαίες και χιλιάδες γιδοπρόβατα.

Όμως κάποιοι ιστορικοί μιλάνε για 3.000 απώλειες των Τούρκων, ο Πρόκες Όστεν για 2.000 και ένα τραγούδι για 1.200.

Πολλά τραγούδια γράφτηκαν για τον Μάρκο. Τραγούδια που εξυμνούσαν την παλικαριά του, τις μάχες που έδωσε αλλά και θρήνοι και μοιρολόγια, για τον θάνατό του σε αρβανίτικα και σε ελληνικά. Όλη η Δυτική αλλά και η υπόλοιπη Ελλάδα θρήνησε αυτό το παλικάρι, τον μετρημένο, τον ντροπαλό και λιγομίλητο και γνωστικό, τον άξιο και έξυπνο αρχικαπετάνιο, που στις μάχες γινόταν θηρίο ανήμερο και τον έτρεμαν και σέβονταν και οι εχθροί του. Κάποιοι έκλαψαν την απώλεια τέτοιου παλικαριού, όπως ο πασάς Ισμαήλ Πλιάσα, από σεβασμό στον Μάρκο κι ας ήταν οχτρός.

Έγραψαν πολλοί ποιητές και συγγραφείς για τον Μάρκο.

Ο Μάρκος Μπότσαρης είναι ο μόνος ίσως που δεν θα του βρει κάποιος ούτε ένα ψεγάδι, σε αυτό το ανδρείο παλικάρι, τον συνετό άνδρα, τον έξυπνο στρατιωτικό, τον ακέραιο χαρακτήρα. Ο μεγαλύτερος ήρωας που γέννησε η Ήπειρος και από τους μεγαλύτερους ήρωες της Ελλάδας κατά την ιστορία της νεότερης Ελλάδας.

Ήταν νύχτα πριν ξημερώσει η 9η Αυγούστου 1823 που ο Μάρκος Μπότσαρης από την μάχη στο Κεφαλόβρυσο πέρασε την πύλη της αιωνιότητας.