Κυριακή, 4 Δεκεμβρίου 2016
Ευχαριστώ, Φιντέλ
Λίγο αφού τελείωσα αυτό το ποίημα, έμαθα για το
βιολογικό θάνατο του συντρόφου Φιντέλ. Με πρόθεση να τιμήσω αυτόν που τόσο μας
τίμησε, έβαλα τον τίτλο «Ευχαριστώ, Φιντέλ», και προς τιμήν του άλλαξα μια λέξη
στο ποίημα. Σήμερα το πρωί μου πήρε συνέντευξη ένας δημοσιογράφος σχετικά με το
θάνατο του Φιντέλ, ο οποίος για μένα δεν έχει πεθάνει. Έζησε ο Φιντέλ πολύ
καιρό. Η ιμπεριαλιστική μαφία προσπάθησε να μη φτάσει ούτε τα 50 χρόνια, αλλά
όντως ο Φιντέλ, ο Φιντέλ, το κορμί του αποφάσισε την ημερομηνία της αναχώρησής
του.
Το 1977, βρισκόμουν φυλακισμένος σε μια φυλακή των
γιάνκιδων στις Ηνωμένες Πολιτείες όταν σκότωσαν τον πατέρα μου. Χάρη στην πίεση
του λαού, η κυβέρνηση των γιάνκιδων υποχρεώθηκε να επιτρέψει τη μεταφορά μου
στο Πουέρτο Ρίκο για 7 ώρες για να παραστώ στην κηδεία. Οι δημοσιογράφοι με
ρώτησαν πώς ένιωθα λόγω του ξαφνικού θανάτου του πατέρα μου. Τους απάντησα ότι
δεν ήρθα να κλάψω το θάνατό του, αλλά να γιορτάσω τη ζωή του, που ήταν η ζωή
ενός πατριώτη. Το ίδιο λέω για τον Φιντέλ.
Χάρη στον Φιντέλ και στην Επαναστατική Κυβέρνηση της
Κούβας, καθώς και στην διεθνή καμπάνια για την απελευθέρωση των πέντε
πατριωτών, βγήκαμε από τη φυλακή στις 10 Σεπτεμβρίου του 1979. Ο Φιντέλ και η
Επαναστατική Κυβέρνηση διαπραγματεύτηκαν μια ανταλλαγή κρατουμένων, μεταξύ των
οποίων και του Λόρενς Λαντ, ενός πράκτορα της CIAφυλακισμένου στην Κούβα. Ένας
ρεπόρτερ με ρώτησε αν θα πήγαινα στην Κούβα, αλλά όπως γνωρίζεις Φιντέλ, εγώ
ποτέ δεν δέχτηκα την υπηκοότητα των ΗΠΑ που έχει επιβληθεί στους πορτορικανούς
από το κογκρέσο των γιάνκιδων, και γι’ αυτό ούτε μπορώ να δεχτώ το διαβατήριό
τους, προαπαιτούμενο που έχει επιβληθεί για να βγεις από το Πουέρτο Ρίκο στο
εξωτερικό. Δεν θα μπορέσω να βρίσκομαι εκεί ως φυσική παρουσία, αλλά ψυχικά και
συναισθηματικά θα είμαι μαζί σου και με τον ηρωικό λαό της Κούβας.
Είναι πολλά αυτά που θα μπορούσα να πω για σένα, αλλά
για την ώρα θέλω μόνο να σου πω, εκ μέρους του Πουέρτο Ρίκο και όλων για τους
οποίους το παράδειγμά σου θα συνεχίσει να εμπνέει για έναν κόσμο καλύτερο,
«Ευχαριστώ Φιντέλ»! Όπου κι αν βρίσκεσαι, μπροστά πάντα, σύντροφε! Θα
νικήσουμε!
Rafael Cancel Miranda 25 Νοέμβρη 2016 Σαν Χουάν,
Πουέρτο Ρίκο
Ευχαριστώ, Φιντέλ Ευχαριστώ τη ζωή, που ο ουρανός μου
είναι μπορίκουα (1), η ψυχή μου, πατριωτική, και η πίστη μου, φιντελιστική.
Ευχαριστώ τη ζωή, που τόλμησα ν’ αγωνιστώ, που τόλμησα ν’ αντιμετωπίσω, το
κτήνος το ιμπεριαλιστικό. Ευχαριστώ τη ζωή, για τη δόνια Ισαμπέλ και τον
Αλμπίσου (2), και για κείνους τους φίλους, που γίναν οι οδηγοί μου. Ευχαριστώ
τη ζωή, για το λαό μου το γενναίο, που ξέρει με αξιοπρέπεια, να κρατά την ψυχή
του ζωντανή. Ευχαριστώ τη ζωή, για το φως στο μονοπάτι μου, και για το σημάδεμα
της μοίρας μου, με αυτή της πατρίδας μου.
(1)
Boricua: Γηγενής κάτοικος του Πουέρτο Ρίκο. (2) Isabel Rosado Morales (1907-2015) και Pedro Albizu Campos (1891-1965). Ηγετικές
μορφές του αγώνα ανεξαρτησίας του Πουέρτο Ρίκο.
Ο Ραφαέλ Κάνσελ Μιράντα (1930) είναι
πορτορικάνος αγωνιστής της ανεξαρτησίας, καταδικασμένος σε ισόβια δεσμά το 1954
στις Ηνωμένες Πολιτείες για την επίθεση, μαζί με τη Λολίτα Λεμπρόν, τον Αντρές
Φιγερόα και τον Ίρβιν Φλόρες Ροντρίγκες, στο κογκρέσο των ΗΠΑ για να τραβήξει
την διεθνή προσοχή σχετικά με το αποικιακό ζήτημα του Πουέρτο Ρίκο. Κάτω από
διεθνή πίεση, ο πρόεδρος Τζίμι Κάρτερ του παραχώρησε αμνηστία το 1979, μετά από
25 χρόνια φυλακή. Ο Αντρές Φιγερόα Κορντέρο είχε πεθάνει στη φυλακή πριν την
προεδρική χάρη.
