15 Ιουνίου 1945 - Ένας λεβέντης χάθηκε...
Ήταν 15 Ιουνίου του 1945 όταν ο Άρης Βελουχιώτηςέδωσε
τέλος στη ζωή του, όντας περικυκλωμένος από δυνάμεις της εθνοφυλακής και του
εθνικού στρατού στη Χαράδρα του Φάγκου (Αχελώος Ποταμός) στο χωριό Μεσούντα του
Νομού Άρτας.. Ακολούθησε η φρίκη και ο αγριανθρωπισμός καθώς τα κεφάλια του Άρη
Βελουχιώτη και του αντάρτη Τζαβέλα τα κρέμασαν σε φανοστάτη στα Τρίκαλα και
γύρω τους ξετυλίχτηκε γλέντι από τους «εθνικόφρονες» της εποχής.
...είχε και πριν το Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, έντονη
πολιτική δράση μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ... Πολέμησε στον ελληνοϊταλικό
πόλεμο και ακολούθησε η ίδρυση του ΕΛΑΣ. Πολύ γνωστή η ανατίναξη της γέφυρας
του Γοργοπόταμου το Νοέμβριο του 1942, σε συνεργασία με το Ναπολέοντα Ζέρβα και
τους Βρετανούς.
Για την προσφορά του η Κυβέρνηση του Βουνού – ΠΕΕΑ τον
Μάιο του 1944 του απένειμε τον βαθμό του Υποστράτηγου. Από νωρίς εξέφραζε
επιφυλάξεις για το ρόλο των Βρετανών στις εξελίξεις στην Ελλάδα, ενώ ακόμα και
σήμερα πλανιέται το ερώτημα αν στα Δεκεμβριανά του 1944 ο Άρης είχε πάρει
εντολή να κατέβει με τις δυνάμεις του στην Αθήνα, αντί μαζί με το Στέφανο
Σαράφη να καταδιώκουν δυνάμεις του ΕΔΕΣ στην Ήπειρο, όπως είχαν διαταχθεί, τότε
πόσο διαφορετικές μπορεί να ήταν οι εξελίξεις και ο ρους της ιστορίας...
Τι θα είχε συμβεί, αλήθεια, αν η πολιτικά ανεπαρκής
και ελεγχόμενη από τη Μόσχα ηγεσία της Αριστεράς, είχε προκρίνει τον πάνδημο
στόχος της Εθνικής Ανεξαρτησίας και όχι την παραδοση των οπλων; Αυτό είναι ένα
ερώτημα καίριο και ιδιαίτερα επίκαιρο καθώς οι αμαρτίες του παρελθόντος,
εξακολουθούν να στοιχειώνουν την Αριστερά, ορθόδοξη και μη...Η λαϊκή μούσα
τίμησε με πολλά τραγούδια τον Άρη. Ένα από αυτά είναι αφιερωμένο στο θάνατο του
σε στίχους του Νίκου Μάθεση που ακολουθούν τη φόρμα δημοτικού τραγουδιού και
μια συγκλονιστική μελοποίηση από το (νεαρό τότε) Μανώλη Χιώτη: http://goo.gl/BPRuVv
ΑΘΑΝΑΤΟΣ!
